پیش خوان

چه کُنم؟

فرهادم و سوز عشق شیرین دارماُمّید لقای‌ یار دیرین دارمطاقت ز کف رفت و ندانم چه کُنمیادش همه شب در دل غمگین دارم.18 اسفند 1363

بیگانه ی خویش

غرق کمال

آن روز که عاشق جمالت گشتمدیوانه‌‌ی‌ روی‌ بی‌مثالت گشتمدیدم نبود در دو جهان جُز تو کسی‌بیخود شدم و، غرق کمالت گشتم.اسفند 1363

رُسوای تو

پروانه‌ی‌ شمع رُخ زیبای‌ توامدلباخته‌ی‌ قامت رعنای‌ توامآشفته‌ام از فراقت دلبر حُسن!برگیر حجاب من که رُسوای‌ توام.اسفند 1363

دام دل

افتاده به دام شمع، پروانه‌ی‌ دلحاشا! که رها کند غمش خانه‌ی‌ دلمطرود شود ز جرگه‌‌ی‌ درویشاندیوانه وشی‌ که نیست دیوانه‌ی‌ دل.12 اسفند 1363

عقل و عشق

ای‌ عشق! ببار بر سرم رحمت خویشای‌ عقل! مرا رها کن از زحمت خویشاز عقل بریدم و به او پیوستمشاید کشدم بلطف در خلوت خویش.بهمن 1363

جوینده ی تو

ای‌ یاد تو، روحبخش جان درویشای‌ مهر جمال تو دوای‌ دل ریشدلها همه صیدهای‌ دربند تواندجوینده‌ی‌ تو است هر کسی‌، در هر کیش.14 اسفند 1363

مُدّعی

از صوفیها، صفا ندیدم هرگززین طایفه من وفا ندیدم هرگززین مُدعیّان که فاش «اَنَاالْحق» گویندبا خودبینی‌، فنا ندیدم هرگز.اردیبهشت 1363

فیض وجود

جز فیض وجود او نباشد هرگزجز عکس نمود او نباشد هرگزمرگ است اگر هستی‌ دیگر بینی‌بودی‌ جُز بود او نباشد هرگز.اردیبهشت 1363

مهجور

گر اهلْ نه‌ای‌، ز اهل حق خُرده مگیر[1]ای‌ مُرده! چو خود زنده‌دلان، مُرده مگیربرخیز از این خواب گران، ای‌ مهجور!بیدار دلانْ خواب گران برده مگیر!اردیبهشت 13631- حافظ با ...

بی قرار

یاران! دل دردمند ما را نگرید!طوفان کُشنده‌‌ی‌ بلا را نگرید!از ما، دل بی‌قرار و پُرشور و نوافارغْ، دل یار بی‌وفا را نگرید!12 اسفند 1363

راه معرفت

آن کس که ره معرفة الله پویدپیوسته ز هر ذرّه خُدا می‌جویدتا هستی‌ خویشتن فرامُش نکندخواهد که ز شِرک عطر وحدت بوید.اردیبهشت 1363

آن کیست؟

آن کیست که روی‌ تو، به هر کوی‌ ندید؟آوای‌ تو در هر در و منزل نشنید؟کو آنکه سُخن ز هر که گفت از تو نگفت؟آن کیست که از می‌ وصالت نچشید؟ 

بُت

با چشمِ «منی» جمال او نتوان دیدبا گوش «تویی‌» نغمه‌ی‌ او کس نشنیداین «ما و تویی‌» مایه‌ی‌ کوری‌ و کری‌ استاین بُت‌ ...

قرار

جُ‍ز یاد تو، در دلم قراری‌ نبودای دوست! بجز تو غمگساری نبوددیوانه شدم، ز عقل بیزار شدمخواهان تو را به عقل کار‌ی‌ نبود.بهمن 1363

پند

تا دوست بود، تو را گزندی‌ نبودتا اوست، غبار چون و چندی‌ نبودبگذار هر آنچه هست و، او را بگُزیننیکوتر از این دو حرف، پندی‌ نبود.خرداد 1363

فروغِ رُخ

آن کسی‌ که رخش ندید، خُفّاش بودخورشیدْ، فروغ رُخ زیباش بودسرّ است و هر آنچه هست اندر دو جهاناز جلوه‌ی‌ نور روی‌ او فاش بود.اسفند 1363

بی راهه

علمی‌ که جُز اصطِلاح و الفاظ نبودجُز تیرگی‌ و حجاب چیزی‌ نفزودهر چند تو حکمت الهی‌ خوانیشراهی‌ به سوی‌ کعبه‌ی‌ عاشق ننمود.اردیبهشت 1363

سوی او

ذرّات وجود عاشق روی‌ ویندبا فطرت خویشتن ثناجوی‌ ویندناخواسته و خواسته، دلها همگی‌هر جا که نظر کُنند در سوی‌ ویند.اردیبهشت 1363

ثنای حق

ذرّات جهان، ثنای‌ حق می‌گویندتسبیح کُنان لقای‌ او می‌جویندما کوردلان، خامُششان پنداریمبا ذکر فصیح، راه او می‌پویند.اردیبهشت 1363

همراز

آن شب که همه میکده‌ها باز شوندیاران خرابات هم‌آواز شوندفارغ ز رقیب، در کنار محبوبطومار فراقْ بسته، همراز شوند.18 اسفند 1363

لَنْ تَرانی

تا جلوه‌ی‌ او جِبال را دَک نکندتا صَعْق، تو را از خویش مُنْدَک نکندپیوسته خطاب «لَن تَرانی‌»[1]شنوی‌فانی‌ شو! تا خود از تو مُنفّک نکند.اردیبهشت 13631- تلمیح ...

جفا

فولادْدلی‌ که آه نرمش نکُندیا ناله‌ی‌ دلْ‌سوخته گرمش نکُندطوقی‌ ز جفا فکنده بر گردن خویشآزارِ دلم دُچار شرمش نکُند.اسفند 1363

حجاب

آنان که به علمِ فلسفه می‌نازندبر علم دگر، به آشکارا تازندترسم که در این حجاب اکبر، آخرسرگرم شوند و خویشتن را بازند.اردیبهشت 1363

فلسفه

فاطی‌ که فنون فلسفه می‌خوانداز فلسفه «فاء» و «لام» و «سین» می‌دانداُمّید من آن است که با نور خُداخود را ز حجاب فلسفه برهاند.اردیبهشت 1363

جلوه ی حق

موسی‌ٰ نشده کلیم کی‌ خواهد شددر طور رهش مقیم کی‌ خواهی‌ شدتا جلوه‌ی‌ حق تو را ز خود نرهاندبا یٰار ازل، ندیم کی‌ خواهی‌ شُد.اردیبهشت 1363

رها باید شد!

پریشان

تا تکیه‌گهت عصای‌ بُرهان باشدتا دیدگهت کتاب عرفان باشددر هجر جمال دوست، تا آخر عُمرقلب تو دگرگون و پریشان باشد.بهمن 1363

قبله

ابروی‌ تو قبله‌ی‌ نمازم باشدیاد تو گره گُشای‌ رازم باشداز هر دو جهان، بر فِکنم روی‌ نیازگر گوشه‌ی‌ چشمت به نیازم باشد.اسفند 1366

عارف

آن کسی‌ که به زعم خویش عارف باشدغوّاص به دریای‌ معارف باشدروزی‌ اگر از حجاب آزاد شودبیند که به لاک خویش واقف باشد.اردیبهشت 1363