نامه یک جوان به امام/ چگونه متحول شدم

پدر بزرگوارم، من و بسیاری در سرتاسر این خاک، همچون دیگر فرزندان مجاهدت، ندای آرام اما طوفنده‏ ات به گوشمان رسیده است. ما نیز دگرگون شده ‏ایم. به خدای بزرگ قسم که هر کلمه‏ ای که از دهانت خارج شده در ساختن وجود ما مؤثر بوده است. من پس از انقلاب عظیم تو دگرگون شده ‏ام. من جوانی گمراه و گم‏شده در فضای متعفن فلسفه ‏های غربی و به اصطلاح مادی و وابسته به مارکس و لنین ها، پس از انقلابت تو را و مذهبت اسلام را و خدایت را یافته ‏ام.

آیت‏ الله سید عباس خاتم یزدی:

امام فرمودند در تمام عمرم دنبال پول نرفتم

بارها کسانی بودند که خدمت امام می ‏رسیدند و به ایشان عرض می‏ کردند اینهایی که به مکه می ‏آیند نوعاً مقلد شما هستند و به شما علاقه ‏مند هستند و می ‏خواهند وجوهاتشان را به شما بدهند لازم است کسی را همه ساله به مکه بفرستید ولی ایشان قبول نمی‏ کردند.

بازخوانی پذیرش قطعنامه 598

امت اسلام

اکنون بیست و هفت سال از پذیرش قطعنامه می گذرد و جمهوری اسلامی ایران با پشتوانه مردمی آن مأمنی برای مسلمانان و مستضعفان در هر گوشه‏ ای از دنیا شده و در مقابل شعار فریبنده و تو خالی "نظم نوین جهانی" ایستاده است. حفظ این حماسه به حفظ "پیام" و "ارزش" های ایجاد شده بستگی دارد.

بازخوانی نماز عید فطر 1398ه.ق.

موج انقلاب

اینک انقلاب اسلامی در مرحله ‏ای از بالندگی، تکامل و اطمینان از ایفای نقشهای مؤثرتر در آینده قرار دارد که افکار عمومی بسیاری از مردم جهان را با هدفهای انسانی خویش همآوا گردانیده است.

ره توشه ماه مبارک رمضان (25) / تهجد و نماز شب

در فارسی، «تهجد» برابر با شب­ زنده­ داری برای عبادت است و بارزترین مصداق این گونه عبادت، «نماز شب» می­ باشد. حضرت امام(س) در کتاب شرح چهل حدیث واژه «مجافاة» و «تجافی» به معنای شب­ زنده ­داری را از میان سایر معانی برمی­ گزیند و با تمسک به روایت امیر مؤمنان(ع) می­ نویسند: جناب مولی امیرالمؤمنین، بیداری شب و تجافی از فراش را برای عبادت قرار داده است؛ و این دلیل بر کمال فضیلت و اهمیت آن است.

ره توشه ماه مبارک رمضان (24) / همنشینی با قرآن

شبی «کمیل بن زیاد»، امیر مؤمنان(ع) را به سوی منزل ایشان همراهی می­ کرد. از کنار خانه ­ای گذشتند که از آن صدای تلاوت قرآن بلند بود. صوت او به اندازه­ ای دلنشین و زیبا بود که کمیل به حالش غبطه خورد و در دل خویش بر او آفرین گفت؛ ولی سخنی بر زبان نیاورد. امام (ع) متوجه حالت کمیل شد و بدون مقدمه و پرسشی به او فرمود: «ای کمیل! قرآن خواندن او تو را گول نزند؛ زیرا او اهل دوزخ است. چه بسیارند قرآن‏ خوانانی که قرآن آن‏ها را لعنت می ­کند.