روز 25 دسامبر، روز میلاد حضرت عیسی بن مریم (علیه السلام) است. حضرت امام خمینی(س) در زمان حضورشان در پاریس در دی ماه سال 57 همزمان با میلاد حضرت مسیح با صدور پیامی خطاب به مسیحیان جهان، میلاد حضرت عیسی بن مریم(ع) را تبریک و تهنیت می گویند:
«صلوات و سلام خدای بزرگ بر حضرت عیسی بن مریم روح الله و پیغمبر عظیم الشأن که مردگان را احیا و خفتگان را بیدار فرمود! صلوات و سلام خدای بزرگ بر مادر عظیم الشأنش مریم عذرا و صدیقۀ حَوْرا، که با نفخۀ الهی چنین فرزند بزرگی را به تشنگان رحمت الهی تسلیم نمود! درود بر روحانیون و احبار و رهبانان که با تعالیم عیسی مسیح، نَفْس سرکشان را به آرامی دعوت می کنند! درود بر ملت آزادۀ مسیح، آنان که از تعالیم آسمانی عیسی روح الله برخوردارند! »
(صحیفه امام، ج 5، ص: 272)
همچنین در پیام دیگری به مناسبت تبریک میلاد حضرت مسیح در 2 دی ماه سال 58 خطاب به مسیحیان جهان فرمودند:
«هان! ای پدران کلیسا و روحانیان تابع حضرت عیسی، بپاخیزید و از مظلومان جهان و مستضعفان گرفتار در چنگال مستکبران پشتیبانی کنید، و برای رضای خدا و پیروی دستور حضرت مسیح یک بار هم ناقوسها را در معابدتان به نفع مظلومان ایران و محکوم نمودن ستمگران به صدا درآورید.»
(صحیفه امام، ج 11، ص 375)
شخصیت اخلاقی و عرفانی و پیام‌ها و نگاه‌های معنوی حضرت امام باعث شده بود که بسیاری از پیروان سایر ادیان و مذاهب به شدت تحت تأثیر قرار گیرند، تا آنجا که برخی از تحلیل‌گران و متفکران مسیحی همچون روبن ورث کارلسن به عنوان یک خبرنگار و مفسر سیاسی، ادبی مطبوعات غربیدر توصیف امام خمینی می گوید: «از زاویه دید من مسیح دوران معاصر است و در واقع بازتاب صلابت و سازش ناپذیری عیسی بن مریم بود.»
(پنجاه تصویر از امام و ایران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ص: 35)
سرویس خاطرات پرتال امام خمینی (ره)، این عید بزرگ را به همه موحّدان عالم، خصوصاً پیروان آن پیامبر بزرگ تبریک و تهنیت گفته و به همین مناسبت خاطره ای از برخورد توام با احترام متقابل امام امت(ره) با همسایگان مسیحی خود در نوفل لوشاتو را از زبان یار دیرینه و شاگرد ایشان، حجت الاسلام و المسلمین محتشمی پور برای علاقمندان بازگو می کند:
مسأله ای که بسیار قابل توجه بود طرز رفتار و برخورد حضرت امام در نوفل لوشاتو بود، به طوری که تمام اهالی محل را به خود جذب کرده بود، اهالی محل که در بدو ورود امام ممکن بود ناراضی باشند؛ زیرا رفت و آمد زیادی می شد و آرامش محل از بین رفته بود؛ اما به مرور زمان به رضایت آنها انجامید.
از جمله برنامه هایی که امام در آنجا اجرا کردند و خیلی مؤثر بود، این بود که شب تولد حضرت عیسی مسیح(ع) پیامی برای مسیحیان جهان فرستادند که خبرگزاریها آن را پخش کردند و در کنار این پیام، دستور دادند که هدایایی را که از ایران آورده اند مثل گز، آجیل، شیرینی و... بین اهالی نوفل لوشاتو تقسیم کنند. ما آن شب شیرینیها و گزها را تقسیم کردیم و در کنار هر یک از بسته ها یک شاخه گل گذاشتیم و هر چند نفر به طرفی رفتیم، من آن چند جایی که رفتم دیدم مردم خیلی متعجب شده اند از اینکه یک رهبر مسلمان ایرانی شب میلاد حضرت مسیح(ع) چنین کاری می کند. یادم هست زنگ یکی از خانه ها را زدم، خانمی در را باز کرد، هدیه حضرت امام را به او دادم، چنان هیجان زده شده بود که قطرات اشک از چهره اش فرو ریخت.
این برخوردها و طرز رفتار امام آنچنان اثر گذاشته بود که یک روز دیدیم یکی از اهالی نوفل لوشاتو تقاضای ملاقات نمایندگان محل با امام را دارد؛ امام هم بی درنگ وقت دادند و روز بعد بود که پانزده نفر از اهالی محل با شاخه های گل آمدند. امام به مترجم فرمودند که احوال آنان را بپرسد و ببیند که آیا نیاز و یا کار خاصی دارند؟ آنها گفتند: نه، ما فقط آمده ایم از نزدیک امام را ببینیم و این شاخه های گل را به عنوان هدیه آوردیم؛ امام هم با تبسم شاخه های گل را یکی یکی از دست آنها گرفتند و در میان ظرف و تنگی که در کنارشان بود قرار دادند، و آنها هم خیلی خوشحال شدند و از حضور امام رفتند.
منبع : ) کتاب پرتویی از خورشید، ص: 195)