مجله کودک 212 صفحه 19

من بدشان می آید . خدا تو را به خانواده ات ببخشد که تا به حال دو بار برای پسر من دعا کردی ! » پیرزن که خداحافظی کرد و از مسجد بیرون رفت ، چیزی از درون دل پوریا جوشید و بر زبانیش جاری شد : « گر بر سر نفس خود امیری ، مردی . . . آری ، باید جوانمردی کرد . آن هم به خاطر خدا ، که در رضای خاطرِ این پیرزن است . . . » **** یک ساعت به شروع مسابقه مانده بود که عده ای از ورزشکاران شهر و شاگردان پوریا ، برای بردن پهلوان به میدان ، وارد شبستان شدند . پهلوان ، با دیدن دوستان ، زود به مقصود آنها پی برد . با خوشحالی به روی آنها لبخند زد و « یا علی » گفت و از جا بلند شد . **** در میدان بزرگ شهر ، مردم زیر سایبان ها صف کشیده و با شور و شوقی وصف ناپذیر منتظر شروع مسابقه بودند . امیر خوارزم وارد شد و در جایگاه مخصوص نشست و بزرگان دربار گِرد او حلقه زدند . دو پهلوان ، با پیکر هایی چون کوه و قدم هایی چون فیل ، از دو سوی میدان وارد شدند . صدای غرّش طبل و شیپور و هِل هِلة شادی مردم، میدان را به لرزه درآورد . دو پهلوان به نشانة سپاسگزاری ، دست های خود را برای جمعیت بلند کردند . سپس در انتظار فرمان ، رو به امیر خوارزم ایستادند . میدان آرام شد . نفس ها حبس ! قلب ها رد قفسة سینه ها بی تاب و بی قرار می کوفت . همة مردم شهر منتظر بودند تا جهان پهلوان پوریای ولی ، یک بار دیگر ، حریف مدّعی خود را زمین بزند و شانه هایش را به خاک بمالد . پهلوان هندی، قدّی بلند ، سینه ای پهن ، بازو هایی تنومند و ورزیده داشت و حریفی کارآمد و شایسته به نظر می رسید و مادر پیرش ، نزدیک تخت مخصوص امیر، روی صندلی پایه کوتاهی نشسته بود و همچنان لبهایش به ذکر و دعا مشغول بود . در این حال ، از دور به حریف پسرش خیره خیره نگاه می کرد و در تعجب بود که چهرة پهلوان چه قدر برایش آشناست ! هرچه قدر فکر کرد که او را در کجا دیده است . چیزی به یادش نیامد ، چهرة آرام ، مهربان و آشنای پوریای ولی ، بدجوری فکر پیرزن را به خودش مشغول کرده بود . . . . (ادامه دارد) خشاب اسلحه، 3 فشنگ را در خود جای می دهد. هر گلوله سلاح، با سرعت 921 متر در ثانیه حرکت می کند و حداکثر برد آن 1000 متر می باشد. برد موثر گلوله اسلحه، 350 متر است. این اسلحه اکنون در نیروهای ویژه آمریکا و رژیم اشغالگر قدس مورد استفاده است.