مجله نوجوان 150 صفحه 29

بازی می­کند. چون اگر فیلم، مربوط به کارگردان و نویسندۀ دیگری هم باشد باز هم چنین نقشهایی را به او خواهند داد زیرا فقط او می­تواند چنین کاراکتری را به خوبی از آب در بیاورد. بی­صدا فریاد کن، به مسئلۀ قرصهای روان­گردان پرداخته است، این موضوع که در این روزها بیش از هر چیز دیگری جوانان و نوجوانان را تهدید می­کند در این قالب می­تواند به خوبی گویای جنایات و نقشه­های پشت پرده باشد. قطعاً یک نوجوان با دیدن جنازۀ افرادی که به دلیل استفاده از این قرصها به شکل فجیعی مرده­اند از رفتن به طرف این­گونه مواد خواهد ترسید ولی تماشای داستان سود طلبی افرادی که می­خواهند به طریق جنایتکارانه به پول برسند می­تواند تأثیر جدّی­تر و عاقلانه­تری بر روی افراد داشته باشد. از آنجایی که فخیم­زاده به هنرهای رزمی مسلّط است از این هنرها به خوبی در فیلمش استفاده می­کند. ریتم سریع و تدوین مناسب سریالهای پلیسی او اینگونه سریالهایش را نسبت به موارد مشابه که در ایران ساخته می­شود متمایز می­کند و سریالها دلچسب­تر می­شود. او در فیلمهایش از چپ کردن ماشین و تصادف و سقوط آدمها از بلندی نمی­ترسد. ضربه­هایی که آدمهای فیلمهایش نثار هم می­کنند با افکت مناسبی که روی کار گذاشته می­شود و عکس­العمل درست بازیگری که کتک می­خورد باعث می­شود فیلمهای فخیم­زاده به استانداردهای فیلمهای اکشن در جهان نزدیک شود. فخیم­زاده از طنزهای کلامی و تصویری هم به خوبی استفاده می­کند. همین کار باعث می­شود تا فیلمهایش که در ذات خود موضوعی تلخ دارند، در ظاهر، شیرین و دلچسب باشند و بیننده با رغبت آنها را دنبال کند و به کاراکترها علاقمند شود. یکی دیگر از نکات مثبت آثار او، استفادۀ خوب از بازیگران زن است. او افرادی را برای نقشهای کلیدی آثارش انتخاب می­کند که با انرژی و قدرت بالایی بازی کنند. رؤیا نونهالی، نسرین مقانلو، سارا خوئینیها و فریباکوثری از بازیگرانی هستند که در تکنیک بازیگری مخصوصاً در بیان، بسیار قوی عمل می­کنند. او در انتخاب بازیگرانش نیز استادانه عمل می­کند. در مجموع، آثار فخیم­زاده آثاری زیبا، قابل قبول و شیرین هستند که نیروی انتظامی هم از آنها استقبال می­کند چون آنها هم پلیسهای خندان و وظیفه شناس را بیشتر دوست دارند.