غدیر
تا شد به روی دست نبی مرتضی بلند
شد رأیت جلال خدا برملا بلند
بشنید چون که نغمه «یا ایها الرسول»
گردید منبری همه از پشته ها بلند
مرآت پاک لم یزلی، آیت جلی
شد بر سریر دست حبیب خدا بلند
آیین پاک ختم رسل ناتمام بود
گر بر نمی شد آن مه برج ولا بلند
هنگامه شد به کوری چشمان دشمنان
شد بانگ مرحبا زهمه ماسوی بلند
خورشید دین، سپهر یقین، ختم مرسلین
شد زین سبب میان همه انبیا بلند
تکمیل شد شریعت پاک محمّدی (ص)
چون آنکه گشت دین خدا را لوا بلند
ای مظهر صفات خداوند لایزال
وی از آسمان ولایت به پا بلند
هرجا که بود پیکر هر ناتوان به خاک
هرجا که بود نالۀ هر بینوا بلند
هرجا که بود طفل یتیمی سرشک بار
هرجا که بود شعلۀ شور و نوا بلند
از بهر دستگیری آنان سپندوار
یکباره می شد آن ید مشکل گشا بلند
تا خانه زاد خود کندت کردگار پاک
بهرت نمود خانۀ خود را بنا بلند
آهنگ «تفلحوا» چو شنیدی ز کوی دوست
و آواز خوش چو شد ز حریم حرا بلند
یکباره دست بیعت خود را ز روی شوق
کردی به سوی شمس رسل مصطفی بلند
مدحتگر تو ذات جلالت مآب حق
مدح تو کرده با سخن «هل اتی» بلند
پا بر حریم خانه چو بگذاری از شرف
فریاد شوق می شود از بوریا بلند
تا شد به عرش دست نبی ماه عارضش
شد این ندا ز بارگه کبریا بلند
از ذوالفقار تو همه جا آشکار بود
دست بلند شیر خدا «لافتی» بلند
ما ریزه خوار خوان ولای توایم و بس
از لطف توست این که بود بخت ما بلند
خم غدیر بود و به قدرت خدا نمود
جاه و جلال و آن دُر یکدانه را بلند
افسوس آن که حق تو بردند کافران
با آنکه بودشان همه را ادعا بلند
در پهن دشت ظلمت کفر و نفاق و کین
همواره بود آیت شمس الضحی بلند
باب المراد اهل جهانی و می کنند
بر آستان قدس تو دست دعا بلند
ای نفس قدرت ازلی یا علی، نمای
نخل شکوه نهضت روح خدا بلند
ما پیروان مکتب سرخ ولایتیم
گر می زنیم گام سوی کربلا بلند
عرش خدا ز غصه بلرزاند آن زمان
تیغی که گشت بر سر آن مقتدا بلند
تا مست جام توست «براتی» به روزگار
سر می کند به عشق تو روز جزا بلند
عباسعلی براتی پور