جمعه ی سال ها پیش
نوشته: مژگان بابامرندی امیرمحمد لاجورد
مهسا: سلام
آقا، لطفا یک شاخه گلایل سفید بدهید
روبانش مشکی باشد
برای تمام کسانی که عزیز دایی بودند و من آن ها را ندیدم.
گلفروش: دختر به این کوچکی، گلایل سفید با روبان مشکی را برای چه می خواهد؟
برای تمام آن هایی که این میدان- شهدا - به نام آن هاست
یک کم صبر کن..
این گل سرخ را هم برای آن ها ببر...
مهسا: سلام دایی، چیه منتظرم نبودی؟
علیک سلام، برای چی آمدی؟
برای قراری که پارسال گذاشته بودیم. قول داده بودی امسال هم به جمعه سال ها پیش سر بزنیم.
راستش نمی خواستم باز هم خاطره هایم را به یادت بیاورم و غمگینت کنم.
تو بچه ای باید شاد باشی و بازی کنی.
فرق بین بچه و بزرگ فقط در شاد بودن و غمگین بودن است؟ من چون بچه هستم، نمی فهمم و نمی دانم خاطره های شما قصه شجاعت مردم کشورمان است؟
زندگی من با تو فرق می کند...
هیچ فرقی نمی کند. خاطره های شما، همان درس تاریخ ما است و من از آن درس می گیرم.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 99صفحه 8