یکی از یاران کوزهای پرآب آورد. امام کنار درخت رفت و در باغچه کوچک آن وضو گرفت. هنوز هیچ کس از کار حضرت سردرنمیآورد. درخت حس کرد آب گوارایی که تا آن وقت مثل آن را در ریشههایش ندیده بود، به کامش ریخته شد.
درخت سدر ذوق کرد، در دلش حس عجیبی افتاد. احساس سبز شدن، احساس بال درآوردن و قدکشیدن.
وضوی امام جواد(ع) تمام شد. حضرت تبسم کرد همراه یاران به مسجد رفت. نماز مغرب و عشاء خوانده شد. درخت سدر هنوز غرق در شوق بود. حالا باورش شده بود که انگشت هایش پر از عطر بهار شده است. تنش مورمور شده بود و دلش پر از آرزوی برگ و میوه. امام جواد (ع) به حیاط آمد، مردم هم آمدند. همه پشت سرامام در مقابل درخت ایستادند. سرو صدای مردم از حیرت زیاد بلند شد.
ـ الله اکبر
ـ چه معجزه بزرگی!
ـ درخت پیر سدر به این زودی سبز شد و میوه داد!
ـ برحق بودن مولای ما دوباره اثبات شد!
درخت سدر داشت از سرشادی گریه میکرد. مردم شگفتزده بودند و برای تبرک به تنه آن دست میکشیدند.
از بوی خوش درخت سدر، گنجشکها هم آرام نداشتند. امام آماده رفتن به مدینه شد و درخت سدر همچنان برایش اشک شوق میریخت.
دوست، فرا رسیدن دهم رجب سالروز ولادت امام محمد تقی (ع) را به شما عزیزان تبریک میگوید.
مجلات دوست کودکانمجله کودک 99صفحه 13