مجله کودک 151 صفحه 16

دری به باغ بهشت روزه؛ میهمانی خدا محمدعلی دهقانی سر هر سفره مهمانی، چند جور غذا هست. چندین نوع خوردنی خوشمزه و رنگارنگ هست. آن قدر هست که گاهی آدم نمی تواند مزه تک تک آنها را بچشد. وقتی با شکم سیر از سر سفره بلند می شویم، دلمان می سوزد که چرا که کمی از فلان سوپ و سالاد و... نخوردیم ... این، مهمانی ما آدمهاست. یک جور مهمانی هم هست که خدا برگزار می کند. دعوت از خود اوست، خودش سفره اش را می چیند و خودش هم از ما پذیرایی می کند. در این مهمانی که سالی یک بار اتفاق می افتد و هر بار هم یک ماه طول می کشد، یک جور پذیرایی مخصوص هست که با پذیرایی ما آدمها خیلی فرق دارد. باز هم سفره رنگارنگ وجود دارد. هه جور خوردنی خوشمزه هم در آن هست. ولی ما لب از خوردن و آشامیدن بسته ایم و به چیزی دست نمی زنیم. چون صاحب سفره از ما خواسته است که کمی خودمان را با تمرین های سخت تربیت کنیم، شاید پاک شویم، شاید خالق شویم، شاید بنده ای بشویم که او دوست دارد و خود ماه هم دوست داریم. مگر همه ما آرزو نداریم که خدا دوستمان داشته باشد؟! خب این هم مهمانی خداست. ماه، تنها جایی خارج از کره زمین است که انسان پای خود را بر سطح آن نهاده است. ماه هیچ جوی ندارد و بادی نیز بر آن نمی وزد، سفرهای سفینه آپولو از سال 1969 منجر به شناخت بیشتر کره ماه شد.