مجله کودک 188 صفحه 10

تلخ و شیرین « امیر محمد لاجورد » زندگی لحظات شیرین بسیاری دارد . لحظاتی که مثل قند توی دهانمان آب می شود . اما ، همه آن که این قدر شیرین نیست . به قول بابا : « اسمش زندگیه ، لحظات تلخ هم داره و کاریش هم نمیشه کرد . » البته مقدار این تلخی هم بسته به آنچه روی می دهد دارد و بعضی هایش چنان فاجعه آمیزند که از تلخی گذشته و مزه زهر می دهند. همیشه زمین زیر پایمان را به عنوان تکیه گاهی محکم و قابل اعتماد ، قبول می کنیم . حالا اگر خود این مظهر استواری بلرزد چه ؟ و اگر با خودش خانه هایمان را بلرزاند چه ؟ چه کسی از زلزله نمی ترسد ؟ عمو جان می گوید : « شاید زلزله قهر خدا باشد از گناهانی که انسان ها مرتکب می شوند . » زن عمر می گوید : « خداوند انسان را به سختی ها امتحان می کند . » دایی عباس می گوید : « بعضی وقت ها زندگی بی معرفته .» بابا بزرگ به او می گوید : « پسر جان ، همونی که بی معرفتی می خونیش ، عین معرفته فقط حالیت نیست .» پسر دایی می خندد و می گوید : « چرا زن منو نمی گین که از زلزله ، زلزله تره ؟» و زن پسر دایی هم لبخند می زند و خیلی مختصر به او جواب می دهد : « بی مزه لوس !» پسر عمو می گوید : « زلزله و همه چیزهایی که بلایلی طبیعی می خوانیمشان هیچکدام بلا نیستند و جزئی از طبیعتند ، همانطور که برای در امان ماندن از برف و باران خانه می سازیم و سقف می زنیم ما باید در برابر زلزله هم خانه های ضد زلزله بسازیم . » زن دایی با یک سینی چای وارد می شود و می گوید : « حرف قحطیه ؟ این همه چیزه خوب هست درباره ی یه چیز دیگه حرف بزنین چرا همش زلزله زلزله می کنیم ؟» دختر عمو می گوید : آره بابا ، من که از زلزله خیلی می ترسم .» در این میان رضا کوچولو را بگوئید که سینه جلو می دهد و مردانه می گوید :« من که از هیچی نمی ترسم ، بجز خدا .» در سالگرد زلزله رودبار هستیم . پانزده سال پیش درنیمه های شب 31 خرداد 1369 ، گیلان لرزید . به این مناسبت دیداری داریم با آقای « عبدالحسین دفاعی » ساکن رستم آباد گیلان . با او ساعتی پیاده روی کردیم تا به خانه او رسیدیم که تا شب حادثه زلزله در آنجا زندگی می کرده است . او پیرمردی 75 و بسیار خوش صحبت است . کروی با خار متوسط کروی « توبرکولی » کروی پر خار