مجله کودک 196 صفحه 20

قیمتی در آنجا بود، همه را یک جا در وسط اتاق جمع کرد. آن وقت به جای بردن آنها، نامۀ کوتاهی نوشت و آن را روی اموال صاحبخانۀ ثروتمند گذاشت و از خانه بیرون آمد، در حالی که حتّی یک سکّۀ کوچک با خودش برنداشته بود. نامۀ یعقوب به این شرح بود: «دوست عزیز پولدارم! من نیمه شب به صندوق­خانۀ تو آمدم و می­توانستم همۀ پول­ها و جواهرات تو را با خود ببرم، امّا چون أدم جوانمرد و شریفی هستی، چیزی از مالِ تو برنداشتم. در عوض، بدان که من به مبلغ 5 هزار دِرهم**** فوری نیاز دارم و بهتر است تو با دست­های خودت این پول ل را داخل کیسه­ای بریزی و در محلّۀ «ریگ­الجنان» زیر صخرۀ بزرگ پنهان کنی تا من از آنجا بردارم. و اگر این کار را نکنی، هر چه دیدی، از چشم خودت دیده­ای!» صبح روز بعد، سر فرقد به صندوق­خانه رفت و نامه را خواند و از آنچه اتّفاق افتاده بود، باخبر شد. بلافاصله پول­ها و جواهر قیمتی خود را شمرد و دید هیچ کم و کسری ندارد و همه چیز درست است. آن وقت پنج هزار درهم از مال خود را جدا کرد و طبق سفارش یعقوب به محلّ قرار برد! شاید این حکایت، نقطۀ شروع ریاست و فرماندهی یعقوبِ لیث باشد. ادامه دارد. *عَمرو: اسم عربی است که «واو» آن خوانده نمی­شود ولی نوشته می­شود. **خواجه: مرد شریف، مرد بزرگ، بزرگوار ***صندوق­خانه: در قدیم، محل نگهداری پول و جواهر و چیزهای قیمتی بوده است. ****دِرهم: واحد پول قدیم که به صورت سکّه­هایی از جنس نقره بوده است. لغت­نامۀ قرآنی حرف: «ص» صَمَد صَمَد، یعنی «بی­نیاز». یکی از اسم­ها و صفت­های مهمّ خداوند است. در سورۀ «توحید» می­خوانیم : «اللهُ الصَمَد»: خداوند بی­نیاز است. وقتی می­گوییم خداوند بی­نیاز است،یعنی از هر کس و هر چیزی بی­نیاز است و در مقابل: همه کس و همه چیز به او نیازمند هستند. صَمَد، یعنی بی-نیازی که همه به او محتاجند. او مقصد و مقصودِ همۀ آفریده­هاست و تنها کسی است که می­تواند به همۀ دعاها و درخواست­ها پاسخ دهد و تمام نیازها و احتیاج­های بندگان خود را برآورده کند، بدون آن­که چیزی از ثروت و دارایی او کم شود. خداوند حتّی به عبادت و بندگی آفریده­هایش هم احتیاج ندارد و اگر هیچ کس در روی زمین عبادت و بندگی او را نکند، چیزی از خدایی­اش کم نمی­شود. تمام عبادت و بندگیِ ما، دعاها و نیایش­های ما، نشانۀ نیاز و احتیاج همیشگی ما به خدای صَمَد است. اسب قراباغ قراباغ منطقه­ای در آذربایجان شوروی است. منشاء اسب قراباغ از کوههای این ناحیه است. شکل و ظاهر این اسب شبیه اسب­های عرب است. (در صفحات آینده اسب عرب را خواهید شناخت). متخصصان می­گویند که از چهارصد سال پیش تاکنون این اسب در قراباغ