کاش خوب بودم
مجید ملامحمدی
شب شد اما من خوب نشدم . حکیم به همسرم اسم یک دوا را گفت . بعد به پیشانی ام دست گذاشت و با افسوس گفت : « اگر این دوا پیدا شود شوهرت خوب می شود . شما باید به شهرهای دورتر بروید تا آن را پیدا کنید . »
از حرفش ترسیدم ، دیگر فکر می کردم زنده نمی مانم . حکیم از خانه ی ما رفت . همسرم دست به پیشانی ام گذاشت و با گریه گفت : « وای ، چقدر ذاغ است . »
بعد یک دستمال خیس بر پیشانی ام گذاشت ، همه جایم درد می کرد . بچه هایم در خواب بودند . هوا بارانی بود . باران به در و پنجره می خورد و صدا می داد . همسرم داشت دعا می خواند .
از آن سو ، گار فیلد و لویس پس از کمی پیاده روی به برج مخابرات شهر می رسند .
مجلات دوست کودکانمجله کودک 267صفحه 8