مجله کودک 272 صفحه 13

دیداری از اولین نمایشگاه ملی اسباب بازی امیر محمّد لاجورد دوستی به نام اسباب­بازی «قسمت دوم» هیچ لزومی ندارد که گران باشد، و یا اینکه بخواهیم فکر کنیم که حتماً باید کالایی ساخته شده توسط صنعتگران و کارخانجات تولید اسباب­بازی باشد. اسباب­بازی، هرچیزی می­تواند باشد، مهم این است که برای ما اسباب­ِبازی باشد، لذت­بخش و خیال انگیز. اسباب­بازی که فقط توپ وتفنگ و عروسک و جورچین نیست، یک تکه چوپ و یا دسته جاروبرقی، به همراه نیروی تخیل و خلاقیت ما، به اسبی تیزتک و خوش­یال و کوپال تبدیل می­شود و می­تواند شیهه بکشد و ما را به هرجا ببرد. محمود به گونه­ای دیگر به گشت و گذار می­پردازد. هنگامی که روی صندلی­اش می­نشیند یک سینی هم در دست دارد؛ سینی که نه، فرمان. او با وسیله نقلیه خودش ساعت­ها به جاهای خوب خوب می­رود،گاهی بنزین می­زند و گاهی هم پنچری می­گیرد. اتومبیل او تمام تجهیزات یک اتومبیل واقعی را دارد و دارای بوقی با صدایی بسیار رساست که در ته حلق محمود قرار داده شده است. کمد اسباب­بازی­های حمیدرضا هم دیدنی است. مجموعه­ای است از اسباب­بازی­هایی که عموماً از سرهم بندی دیگر اشیای بلااستفاده درست شده است. یک کمد پر از کاردستی­های زیبا،کاردستی­هایی که هر کدامشان نشان از نبوغ سازنده­اش را دارد. این کمد دنیایی بی­انتها برای حمید رضا است. کمد اسباب­بازی­های مسعود هم پراز اسباب­بازی­ است،اما معلوم نیست چرا با داشتن آن همه اسباب­بازی­های جورواجور بازهم حوصله مسعود سر می­رود و چشمش بدنبال اسباب­بازی­های دیگری است. خدا نکند که در خیابان چشم مسعود به یک مغازه­ی اسباب­بازی فروشی بیفتد،آن وقت داستان «من می­خوام، من می­خوام»های مدام او شروع می­شود و هرچه مادرش دستش را می­کشد... هفته پیش قسمت اول دیدار با آقای مهدی مقسومی، مدیر ستاد اجرای اولین نمایشگاه ملی اسباب­بازی را خواندیم. این هفته قسمت دوم آنرا می­خوانیم. نام توپ: پولستن کشور سازنده: انگلستان وزن: 54 کیلو گرم سرعت حرکت گلوله:831 متر برثانیه حداکثر برد: 2200 متر