آمد چه قراری با پدرش دارد . بلافاصله نگاهش به طرف ساعت دیواری برگشت . هنوز نه عقربه بزرگ بالا رفته بودو نه عقربه ی کوچک از آن آویزان شده بود .
احمد سعی کرد دوباره بخوابد ، اما موفق نشد . چند بار غلت زد ، یکبار لحافش را صاف کرد ودو بار بالشش را پشت ورو کرد . . . اما باز هم فایده نداشت .
احمد عقربه ی بزرگ را بیشتر دوست داشت چون زرنگ تر از عقربه ی کوچک بود و چیزی نمانده بود که به بالای ساعت برسد . حتما برای همین زرنگی ، قدّش بلندتر شده بود . اما عقربه ی کوچک اصلا به فکر احمد و عجله ی او نبود .
سرو کله زدن احمد با عقربه های ساعت تازه شروع شده است . او در عالم خیال خود چه فکرهایی که درباره ساعت وعقربه هایش نمی کند . ادامه قصه جالب تر است بقیه قصه را درکتاب دنبال کنید .
تصویر شخصی را می بینید ( با پیکان مشخص شده) که در معرض خطر امواج سونامی است .
مجلات دوست کودکانمجله کودک 293صفحه 35