مجله کودک 421 صفحه 12

مطالعه رو به فراموشی است. کتابفروشیهای ما خلوت است. کتابخانههای ما خلوتند. فیلم، انیمیشن، بازی و ... هر کدام لذت خود را دارند و هیچ یک را هم نمیتوان جایگزین دیگری کرد اما لذت مطالعه، حس بینظیر و منحصر بفردی است که به بچههای پیشنهاد می کنم آن را از دست ندهند. حالا اگر واقعا چند درصد آن ایرانی است؟ چند درصد از کارتونها و یا کتاب و مجلاتی که بچه هایمان با آن می خندند ایرانی است؟ چند درصدش به فرهنگ ما نزدیک است؟ ما چقدر در رشد و شکلگیری شخصیت بچههای مان دخیل هستیم؟ حیف نیست؟ یکی از دلایل اصرار ما برای تولید این نشریه، آشنایی بچههایمان با ارزشهای فرهنگ خودمان، ادبیان خودمان و شوخیهای خودمان است. چند درصد از بچههای ما با اقای آذر یزدی آشنا هستند؟ و این در حالی است که چند درصد از بچهها ما با خانم نویسنده داستانهای هری پاتر آشنا هستند؟ من مخالفتی با ارایه آثار خوب هنرمندان کشورهای دیگر در ایران ندارم حتی اگر نشریه خود ما را هم ورق بزنید می بیند که از آثار آنها هم استفاده می کنیم و معتقدیم که بچههای ما نباید با فرهنگ کشورهای دیگر نیز آشنا باشند اما دراین بین؛ آیا وقعا جایگاه آثار ایرانی در آنچه به بچههای کشورمان ارایه می شود حفظ شده است؟ خنداندن بچهها سخت است؟ خیلیف خیلی سخت تر از خنداند بزرگسالان دامنه مواردی که به وسیله آنها می توان با بزرگسالان شوخی کرد خیلی گسترده است مثلا می توان برای آنها لطیفهای در مورد ساختار سیاسی یک کشور دیگر گفت، چیزی که جذابیتی برای بچهها ندارد. به همین ترتیب کی سری از لطیفههای هستند که ممکن است بچهای اصلا آنهار ا نفهمند و یا اینکه اصلا به در سال 1949، با شروع مجموعههای تام و جری، اندازه جری کمی کوچکتر از قبل شد و رنگ پوستش هم تیرهتر طراحی شد.