سخنرانی
عدم تهذیب نفس منشأ گرفتاری ها و جنگ افروزی ها
سخنرانی در جمع مسئولین نظام جمهوری اسلامی (منشأ گرفتاری ها و جنگ افروزی ها)
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: صحیفه امام

پدیدآورنده : خمینی، روح الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، 1279 - 1368

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 10 ت‍ی‍ر ‭1363

زمان (قمری) : 1 ش‍وال‌ ‭1404

مکان: تهران

شماره صفحه : 497

موضوع : عدم تهذیب نفس منشأ گرفتاری ها و جنگ افروزی ها

زبان اثر : فارسی

حضار : مسئولین نظام و مقامات لشکری و کشوری و اقشار مختلف مردم

سخنرانی در جمع مسئولین نظام جمهوری اسلامی (منشأ گرفتاری ها و جنگ افروزی ها)

سخنرانی

‏زمان: صبح 10 تیر 1363 / 1 شوال 1404‏

‏مکان: تهران، حسینیه جماران‏

‏موضوع: عدم تهذیب نفس منشأ گرفتاریها و جنگ افروزیها ‏

‏حضار: مسئولین نظام و مقامات لشکری و کشوری‏‎[1]‎‏ و اقشار مختلف مردم‏

‏بسم الله الرحمن الرحیم ‏

میهمان واقعی در ضیافة الله  

‏     ‏‏امیدوارم خدای تبارک و تعالی این عید سعید را به همۀ مسلمین و به کشور ما و ملت‏‎ ‎‏ما مبارک کند، و امیدوارم که با عنایت خودش با ما رفتار کند. ما مهمانهای خوبی نبودیم‏‎ ‎‏برای خدای تبارک و تعالی. ما را دعوت کرد به ضیافت، او میزبان بزرگ و ما میهمانان‏‎ ‎‏هیچ. چه بگوییم در مقابل این نعمت بزرگ الهی که ملتها را دعوت کرده است به‏‎ ‎‏ضیافة الله ، ضیافة الله با همۀ اسماء. و ما چگونه شکر این نعمت را بجا بیاوریم. ما که‏‎ ‎‏خودمان را می شناسیم که هیچ نیستیم و هر چه هست، اوست. لکن او عنایات خاصه‏‎ ‎‏خودش را مبذول می کند و ما را میهمان و خودش را میزبان ما قرار می دهد. یا ما را بالا‏‎ ‎


‏برده است تا آن حدی که این لیاقت را داشته باشیم با عنایات او، یا عنایت خودش را‏‎ ‎‏متنزل کرده است، همان طوری که قرآن را متنزل کرده است در ماه رمضان. قرآن نازله ای‏‎ ‎‏است که پس از عبور از حجابهای نور، وارد شده است در ماه مبارک رمضان، آن هم بر‏‎ ‎‏قلب مبارک رسول خدا، و از آن جا باز متنزل شده است تا رسیده است به آن جایی که با‏‎ ‎‏زبان گفته می شود؛ حالا کیفیت نزول قرآن خود یک مسئله مهم است، و کیفیت گرفتن‏‎ ‎‏قرآن از وحی الهی و از ملکی که مأمور این کار است، آن هم یک بحث مهم است که ما‏‎ ‎‏دستمان از آن کوتاه است. لکن آنی که ما از خودمان اطلاع داریم، ما مهمانهای خوبی‏‎ ‎‏نیستیم برای خدا. اگر میهمانهای خدا از قبیل رسول خدا و ائمۀ هدی هستند، ما چه‏‎ ‎‏بگوییم. و آن میزبانی ای که از آنها می کند، دست ما از آن کوتاه است. لکن ما متکی‏‎ ‎‏هستیم به لطف او، و ما متکی هستیم به عنایات او. و ما در ماه رمضان هر چه قصور کرده‏‎ ‎‏باشیم، تقصیر کرده باشیم، در این روز مبارک از او عیدی می خواهیم؛ او به فضل خودش‏‎ ‎‏با ما رفتار کند، نه به عدلش. امیدوارم که خداوند این ملت که مهیا شده است برای این که‏‎ ‎‏خدمت کند به مسلمین و اسلام، این را توفیق بدهد که بتواند از عهدۀ این خدمت بزرگ‏‎ ‎‏برآید، خدمت به اسلام و خدمت به بندگان خدا.‏

گرفتاری ملتها در چنگال قدرتها 

‏     ‏‏بندگان خدا امروز گرفتارند در دست آنهایی که بر آنها سرپرستی می کنند غاصبانه.‏‎ ‎‏ملتها همه گرفتار چنگال این قدرتها هستند که خودشان را مصلح می دانند، صلاح جو‏‎ ‎‏می دانند، با اصلاح حرف می زنند. چه بکنیم ما با این وضعی که در دنیاامروز هست؟‏‎ ‎‏وضعی که قدرتهای بزرگ دارند بابشر، و بدتر از او، وضع انفعالی که حکومتها دارند.‏‎ ‎‏مصیبت برای مسلمین این است که گرفتار یک همچو حکومتهایی هستند که همه اش‏‎ ‎‏انفعالی، وضع انفعالی دارند و برای عالم مصیبت این است که کسانی با ادعای‏‎ ‎‏صلح دوستی و به ادعای طرفداری از توده ها به همۀ مردم ظلم می کنند. آنها که خودشان‏‎ ‎‏را طرفدار حضرت مسیح جا زدند و ادعا می کنند که حضرت مسیح فرموده است که: اگر‏‎ ‎‏چنانچه کسی به شما سیلی زد آن طرف صورتتان را بگیرید تا سیلی بزند، گرچه این دروغ‏‎ ‎


‏است، حضرت مسیح، پیغمبر بزرگ خدا یک همچو حرف غیرصحیح را نخواهد زد. اگر‏‎ ‎‏به مسیح مجال داده بودند، همان طوری که موسی با قوم خودش با فراعنه عمل کرده بود،‏‎ ‎‏آن هم عمل می کرد. لکن مجال نداشت. مع الأسف اینهایی که می گویند ما طرفدار مسیح‏‎ ‎‏هستیم از آنهایی که کمونیست هستند و اصلاً به خدایش اعتقاد ندارند، اینها بدتر‏‎ ‎‏می کنند. که یعنی دیگر  نمی شود گفت این از او بدتر، او از او بدتر، همه از هم بدتر. اینها‏‎ ‎‏به مسیح آن نسبت را دادند آن هم دروغ، لکن خودشان که می گویند ما طرفدار‏‎ ‎‏همچوایده ای هستیم، ببینید چه سیلیها به مردم می زنند. مردم چطور گرفتار اینها هستند.‏‎ ‎‏آنها از آن طرف، از این طرف هم مسلمانها که ملتهایشان تحت سلطۀ، ودولتهایشان‏‎ ‎‏منفعل از این قدرتهای بزرگ. ‏

عدم تزکیه منشأ ظلم و ظلم پذیری 

‏     ‏‏اگر همین ماه مبارک رمضان مسلمین خودشان را به طورجمعی به ضیافت خدا وارد‏‎ ‎‏کرده بودند و تزکیه کرده بودند، تصفیه کرده بودند خودشان را، ممکن نبود زیر بار ظلم‏‎ ‎‏بروند. زیربار ظلم رفتن مثل ـ ظالم ـ ظلم کردن، هر دواش از ناحیه عدم تزکیه است؛‏‎ ‎قَدْاَفْلَحَ مَنْ تَزَکّی‏، در نماز عید، این سوره را مستحب است بخوانند. امر به تزکیه و ذکرالله ،‏‎ ‎‏ذکر اسم الله : ‏قَدْاَفْلَحَ مَنْ تَزَکّی و ذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلّی‎[2]‎‏. تزکیه، ذکر اسم الله و صلو]‏‏ۀ‏‏، اینها مراتبی‏‎ ‎‏است، اگر ما به این رسیده بودیم، نه حال انفعالی پیدا می کردیم برای پذیرش ظلم و‏‎ ‎‏نه ظالم بودیم. همه از این است که تزکیه نشدیم. دولتها تزکیه نشدند و نخواهند شد ـ مگر‏‎ ‎‏خدا عنایت کند ـ و ظالمند. ملتهایی هم که تزکیه نشده اند، بار ظلم را به دوش می گیرند.‏‎ ‎‏عذر ندارند ملتها در مقابل پذیرش ظلم، ایران این عذر را از آنها منقطع کرد. آن قدرتی‏‎ ‎‏را که ایران شکست، در آنها نیست، در بین حکومتهای دیگر نیست، لکن مردم اول‏‎ ‎‏متحول روحی شدند و بعد هم آن کردند که دنیا دید. و این کشوری که الآن در دست شما‏‎ ‎‏آقایان است، کشوری است که با تحول روحی یک همچو مسئله را پیش آورد، لکن‏‎ ‎


‏حفظ این تحول اهمیتش بیشتر از اصل تحول است. باید همه کوشش کنند در حفظ این‏‎ ‎‏تحول. این جوانهای شما که آنها می خواستند بکشندشان به مراکز فساد و آنها را از خود‏‎ ‎‏بیخود کنند تا حکومت کنند، این جوانها را خدای تبارک و تعالی توفیق داد از آن جا‏‎ ‎‏درآمدند به سنگرها رفتند، از آن مفاسد خودشان را خلاص کردند و به معابد رفتند،‏‎ ‎‏یعنی، همان سنگرهایی که معابد الهی است. آنهایی که به ما اشکال می کنند که شما چرا‏‎ ‎‏سازش  نمی کنید با این قدرتهای فاسد، آنها از باب این که همه چیز را با چشم مادی‏‎ ‎‏ملاحظه می کنند، با چشم طبیعی حل و فصل اشیا را می کنند. آنها  نمی دانند که انبیای خدا‏‎ ‎‏چه رویه ای داشتند؟ با ظالم چطور برخورد می کردند؟ یا می دانند و خودشان را به کوری‏‎ ‎‏و کری زدند؟ سازش با ظالم، ظلم بر مظلومین است، سازش با ابرقدرتها، ظلم بر بشر‏‎ ‎‏است. آنهایی که به ما می گویند سازش کنید، آنها یا جاهل هستند یا مزدور. سازش با‏‎ ‎‏ظالم، یعنی اینکه دست ظالم را باز کن تا ظلم کند. این خلاف رأی تمام انبیاست. انبیای‏‎ ‎‏عظام، تا آن جا که توانستند جدیت کردند که ظلم را از این بشر ظالم بزدایند، به موعظه،‏‎ ‎‏به نصیحت، به امر به معروف، به نهی از منکر، به ‏اَنْزَلْنَا الْحَدیدَ فیهِ بِأسٌ شَدیدٌ‎[3]‎‏، «‏آخَر‎ ‎الدواءالکی‎[4]‎‏»؛ بعد از آنکه موعظه نشد، نصیحت نشد، آخر دوا این است که داغش کنند.‏‎ ‎‏شمشیر، آخِرْ دواست. ‏

متضرر شدن دولتهای اسلامی در جنگ افروزیها 

‏     ‏‏در عین حالی که کشور اسلام، کشور اسلامی ایران و مسئولین این کشور دائماً این‏‎ ‎‏مطلب را گوشزد می کنند که ما با این دولتهای اسلامی می خواهیم دوست باشیم، دست‏‎ ‎‏اخوت به هم بدهیم، با ملتها می خواهیم همراه باشیم، همقدم باشیم و اگر این طور بشود‏‎ ‎‏دیگر ظلمی در این ممالک اسلامی از طرف قدرتهای بزرگ نخواهد شد، لکن حکومتها‏‎ ‎‏تزکیه نشده اند؛ حکومتها وارد به صیام نشده اند، وارد به ضیافة الله نشده اند. دامن می زنند‏‎ ‎‏به جنگ و به این که جنگ را توسعه بدهند. نمی دانند که توسعۀ این جنگ، خانه خرابی‏‎ ‎


‏برای آنهاست. آن که با یک زندگی متوسط ساخته است، از جنگ نمی ترسد.‏‎ ‎‏پاسدارهای ما که یک زندگی عادی هم کمتر دارند، از جنگ  نمی ترسند. ارتشی ما که‏‎ ‎‏یک زندگی عادی دارد، از جنگ  نمی ترسد. جنگ به او ضرری  نمی زند. آنهایی که‏‎ ‎‏دارای کاخها و بساط هستند آنها باید بترسند، ضرر به آنها می رسد. ما مهیا کردیم‏‎ ‎‏خودمان را برای اینکه برویم دنبال رفع ظلم، تا آنجا که می توانیم با نصیحت، با دست‏‎ ‎‏دوستی، با محبت با این اشخاصی که همسایه ما هستند از این کشورهای اسلامی، با‏‎ ‎‏موّدت، با دوستی، دائماً مسئولین ما این حرف را می زنند، لکن آنها از باب این که وارد به‏‎ ‎‏ضیافة الله نشده اند ـ عَلی قُلُوبِهِمْ حِجابْ‏‎[5]‎‏، ‏صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لایَعْقلِوُن‎[6]‎‏ ـ با دست خودشان،‏‎ ‎‏خودشان را فانی می کنند. تمام مفاسد از خود آدم است. از نفس انسانی است، از جای‏‎ ‎‏دیگر به ما چیزی نمی رسد، هر چی می رسد از ماست ـ «اِنَّما هِیَ اَعْمالَکُمْ تَرُّدُ اِلَیْکُمْ» ـ‏‎ ‎‏همه چیزهایی است که از خود ما هست؛ چه مفاسدی که در دنیا بر بشر وارد می شود، از‏‎ ‎‏فساد خود آدم است، فساد حکومتهاست، نفسهای خبیثه است، و چیزهایی که در آن‏‎ ‎‏عالم به ما می رسد، آنها هم از خود ماست. بهشت را اعمال شما آباد می کند و جهنم را‏‎ ‎‏هم اعمال ما می افروزد. ما الآن در صراط هستیم، همان صراطی که یک طرفش دنیاست،‏‎ ‎‏یک طرفش عاقبت. و ما الآن در صراط داریم حرکت می کنیم. این پرده که برداشته شد،‏‎ ‎‏آن وقت صراط جهنم که از متن جهنم می گذرد، یعنی، آتش دورش را گرفته، این از‏‎ ‎‏وسط اینجا می گذرد، باید از اینجا عبور کنید. دنیا همین جور است. فساد که همان آتش‏‎ ‎‏است بر شما احاطه کرده، باید از همین بین فساد عبور کنید، به طوری که سالم عبور کنید.‏‎ ‎‏انبیا عبور می کنند، ‏جُزنا وَ ِهیَ خامِدَةٌ‎[7]‎‏، آنها آتش خاموش است برایشان، همان طور که‏‎ ‎‏برای حضرت ابراهیم خاموش بود، سرد بود ‏‏[‏‏برای‏‏]‏‏ آنها آتش خاموش است. مؤمنین‏‎ ‎‏هم با سلامت می گذرند، آتش خاموش نیست اما آتش به آنها ضرر  نمی زند. انعکاس‏‎ ‎


‏همین دنیاست، یک چیز دیگری نیست، همین است که اینجاست، همه چیزهایی که در‏‎ ‎‏آن عالم واقع می شود عکس العمل همین چیزهایی است که در این عالم است. الآن ـ‏‎ ‎‏صراط ـ ما در صراط هستیم و الآن صراط در متن جهنم است و الآن صراط برای انبیای‏‎ ‎‏بزرگ و اولیای بزرگ خاموش است. جهنم خاموش است و الآن برای مؤمنین سالم است‏‎ ‎‏و برای دیگران مُحیطَةٌ بِالْکافِرین، ‏وَاِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحیطَةٌ بِالْکافِرین‎[8]‎‏، این الآن احاطه دارد نه‏‎ ‎‏«سَیُحیطُ»، الآن محیط است، منتها نمی توانیم حالا ادراک کنیم. آن چشم، بسته است‏‎ ‎‏الآن، آن حجاب است. حجاب که برداشته شد، آن که اهل جهنم است می بیند توی جهنم‏‎ ‎‏است. حجاب که برداشته شد، آن که اهل بهشت است، می بیند در بهشت است، برزخ هم‏‎ ‎‏برای او بهشت است. برزخ هم برای آن طرف دیگر جهنم است. ‏القبر اما حفرة من حفر النیران‎ ‎او روضة من ریاض الجنة‎[9]‎‏. چشم از اینجا برداشته شد یک ورق دیگری پیش می آید، آن‏‎ ‎‏ورقی که یک وقتی پیش آمد، دیگر کار گذشته است، ما امروز باید فکرش را بکنیم. ‏

توصیه و نصیحت به کشورهای حامی صدام 

‏     ‏‏اگر تهذیب نفس باشد، نه از جنگ می ترسد کسی، نه از صلح ابا دارد؛ از هیچی باک‏‎ ‎‏ندارد. اما وقتی تهذیب نفس نیست، می گوید: اگر جنگ نکنیم، شاید آن طرف ما چه‏‎ ‎‏بکند. این جنگ افروزیهایی که الآن می بینید در منطقه دارد می شود، روی همین‏‎ ‎‏معناست، روی هوای نفس است، هوای نفس وادار می کند که به یک کشوری حمله‏‎ ‎‏کنند. هوای نفس وادار می کند که منطقه را به آتش بکشند و انسان می سوزد در این هوای‏‎ ‎‏نفس خودش، در همین عالم هم می سوزد. و ما حالا هم به همۀ کشورهای منطقه‏‎ ‎‏نصیحت می کنیم، نصیحت بر همه ـ همه باید نصیحت کنند هم را ـ نصیحت می کنیم که از‏‎ ‎‏این جانور دست بردارید، این آدم شدنی نیست. این صدام محال است که آدم بشود. از‏‎ ‎‏این دست بردارید، خودتان را مبتلا نکنید به آن چیزی که نباید مبتلا بشوید. ما نصیحت‏‎ ‎‏می کنیم، ما خیرخواه شما هستیم. ما هیچ روزی به عراق حمله نکردیم، الآن هم ما در‏‎ ‎


‏حال دفاع هستیم. یک روز اگر مهلت بدهیم، ایران را به هم می زند. ما الآن در حال دفاع‏‎ ‎‏هستیم از خودمان و از ملت عراق. ملت عراق با ما دوتا نیستند، برادر ما هستند. ما در حال‏‎ ‎‏دفاع هستیم از یک ملتی که گرفتار شده، ارتشش گرفتار است، اداری اش گرفتار است،‏‎ ‎‏همه چیزش گرفتار یک حزب جهنمی است. این اخباری که از آنجا می آید، انسان را‏‎ ‎‏می لرزاند که اینها چه گرفتاری دارند. واسف در این است که در بین همۀ کشورها، یک‏‎ ‎‏منحرفی با یک دستاری سرش و یک تحت الحنک، در بین جماعت مسلمین اینها‏‎ ‎‏هستند، و دامن می زنند به این امور. یعنی، اسلام را با آن دشمن اند، آن آخوندهای‏‎ ‎‏درباری بدتر ـ برای این که ـ اگر اسلام بیاید، آخوند درباری بدتر لطمه می بیند تا آن‏‎ ‎‏ارتشی، آنها به صلاح نزدیکترند. این طایفه اند که اگر فاسد شدند، عالَم را فاسد می کنند.‏

‏     و ما باید کوشش کنیم که ان شاءالله این چیزی که در ایران پیدا شده است، ادامه پیدا‏‎ ‎‏کند. و این تحولی که در جوانهای ما پیدا شده است در همۀ ما پیدا بشود. من وقتی فکر‏‎ ‎‏این پاسدارها را، این ژاندارمری را، این ارتش را که در آن گرمای شدید خوزستان دارند‏‎ ‎‏برای اسلام خدمت می کنند ‏‏[‏‏می کنم‏‏]‏‏، واقعاً از خودم خجالت می کشم که ما چه هستیم و‏‎ ‎‏آنها چه هستند، ماها چکاره ایم و آنها چکاره اند. آنها تهذیب شدند ـ تا اندازه ای البته ـ و‏‎ ‎‏ما ماندیم در این صف نعال‏‎[10]‎‏. و از خدا می خواهیم که با ما با لطف و عنایات خودش‏‎ ‎‏رفتار کند، به ما رحم کند و ما را از این گردابی که در آن مبتلا هستیم و آن گرداب خودمان‏‎ ‎‏هست، اعمال خودمان هست، ما را نجات بدهد. خداوند ان شاءالله به همه شما توفیق‏‎ ‎‏بدهد که برای این ملت خدمت بکنید. به ملت توفیق بدهد که برای این دولت خدمت‏‎ ‎‏بکند. به همه ما توفیق بدهد که برای اسلام خدمت کنیم، و همت ما رفع ظلم از مظلومین و‏‎ ‎‏قطع ید مستکبرین باشد.‏

‏والسلام علیکم و رحمة الله ‏

‎ ‎

  • ـخامنه ای، سید علی رئیس جمهور ـ هاشمی رفسنجانی، اکبر (رئیس مجلس شورای اسلامی)، موسوی اردبیلی، سید عبدالکریم (رئیس دیوانعالی کشور) ـ صانعی، یوسف (دادستان کل کشور) ـ موسوی، میرحسین (نخست وزیر) ـ امامی کاشانی (رئیس دیوان عدالت اداری) ـ ظهیرنژاد، قاسمعلی (رئیس ستاد مشترک ارتش) ـ فلسفی، محمدتقی ـ اعضای شورایعالی قضایی و اعضای هیأت دولت ـ اعضای شورای نگهبان ـ اعضای بازرسی کل کشور ـ فرماندهان نیروهای زمینی ـ دریایی ـ هوایی ـ ژاندارمری و شهربانی ـ اعضای شورایعالی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ـ جامعه مدرسین حوزه علمیه قم ـ اعضای روحانیت مبارز تهران ـ اعضای ستاد انقلاب فرهنگی ـ اساتید دانشگاهها ـ وعاظ تهران ـ مسئولان نهادهای انقلابی ـ کمیته های انقلاب اسلامی ـ بنیاد شهید ـ بنیاد 15 خرداد ـ بنیاد مسکن ـ بنیاد مستضعفان ـ کمیته امداد امام ـ کمیته امور صنفی ـ خانواده های شهدا ـ مدیر عامل و اعضای شورای سرپرستی و مسئولان صدا و سیما ـ خبرگزاری جمهوری اسلامی و ستاد تبلیغات جنگ ـ مدیران جراید ـ اعضای هلال احمر ـ شورایعالی سازمان حج و زیارت ـ سازمان اوقاف ـ بانک مرکزی ـ اعضای ستاد برگزاری نماز جمعه ـ نهضت سوادآموزی ـ اتاق بازرگانی ـ دانشگاه آزاد ـ حزب جمهوری اسلامی ـ مسئولان مرکز اسناد انقلاب اسلامی ـ مدیر عامل هواپیمایی جمهوری اسلامی ـ مسئول سازمان تبلیغات اسلامی و شورایعالی تبلیغات ـ ستاد پشتیبانی و امداد امام ـ هیأت امنای جامعة الامام الصادق ـ دفتر تحکیم وحدت ـ اعضای بیت آقای حکیم ـ خبرنگاران داخلی و خارجی
  • ـ سورۀ اعلی، آیۀ 14 و 15: حقّاً رستگار شد کسی که تزکیۀ نفس کرد و نام پروردگارش رایاد کرد، و نماز گزارد.
  • ـ سورۀ حدید، آیۀ 25: آهن را آفریدیم و فروفرستادیم که در آن سختی فراوان است.
  • ـ داغ کردن، آخرین راه درمان است.
  • ـ بر دلهایشان حجاب است.
  • ـ سورۀ بقره، آیۀ 171: کَر و گنگ و کورانی اند که تعقّل نمی کنند.
  • ـ علم الیقین، ج 2، ص 971.
  • ـ سورۀ توبه، آیۀ 49: و هرآینه جهنم دربرگیرندۀ کافران است.
  • ـ «قبر، گودالی از حفره های جهنم و یا بوستانی از باغات بهشت است».
  • ـ پایین مجلس، آخر صف.