صحیفه امام ص:151 بسم الله الرحمن الرحیم شکست رفراندم شاه ... شما آقایان محترم، در هر مقامى که هستید، با کمال متانت و استقامت در مقابل کارهاى خلاف شرع و قانون این دستگاه بایستید. از این سرنیزه هاى زنگ زده و پوسیده نترسید؛ این سرنیزه ها بزودى خواهد شکست. دستگاه حاکمه با سرنیزه نمى تواند در مقابل خواست یک ملت بزرگ مقاومت کند و دیر یا زود شکست مى خورد. اکنون هم درمانده و شکست خورده است و روى درماندگى به این بى فرهنگیهایى که ملاحظه مى کنید، دست مى زند. ما میل نداشتیم که کار به این رسواییها بکشد. چرا باید شاه مملکت اینقدر از ملت جدا باشد که وقتى پیشنهادى مى دهد با بى اعتنایى و عکس العمل منفى مردم مواجه گردد. شاه مملکت باید جورى باشد که وقتى پیشنهادى مى دهد، درخواستى مى کند، ملت با جان و دل در انجام آن بکوشند، نه آنکه با آن به مقابله برخیزند و رفراندم شاه در سراسر مملکت بیش از دو هزار نفر به همراه نداشته باشد. ما میل نداشتیم براى سران این مملکت، چنین شکست و فضاحتى به بار آید. بى اثر بودن سرنیزه خوب است که قدرى عبرت بگیرند، بیدار شوند و در سیاست خود تجدید نظر کنند؛ به جاى قانون شکنى و به زندان کشیدن علما و محترمین، به جاى سرنیزه و قلدرى، در مقابل درخواست ملت تسلیم شوند و به این حقیقت توجه کنند که با سرنیزه نمى توان
صحیفه امام ص:152 ملت را ساکت و تسلیم کرد؛ با زور و قلدرى نمى توان روحانیت را از وظایفى که اسلام به عهدۀ آنان گذاشته است، باز داشت. اگر آقاى اسلامى را نگذاشتند در تهران منبر برود، دیدند که ایشان در بندر پهلوى[1] منبر رفتند و حقیقت را در آنجا بیان داشتند. اگر در بندر پهلوى از ادامۀ سخنان ایشان جلوگیرى کردند، شک نداشته باشند که ایشان سخنان خود را در جاى دیگر دنبال خواهد کرد؛ و هر جا که فرصت پیدا کند، مطالب را به گوش مردم خواهد رساند. اگر با بردن عدۀ زیادى از علما و خطبا به زندان، آنها را از سخن گفتن باز داشتند، سایر آقایان روحانیون که هنوز توقیف نشده اند، سخن خواهند گفت و مردم را متوجه خواهند کرد. مگر مى شود زبان روحانیت را برید؟... . ـ نام سابق «بندر انزلى».