فردای آن روز یعنی در 17 بهمن راهپیمایی با شکوهی در حمایت و پشتیبانی از دولت مهندس بازرگان برگزار شد. بختیار مجبور به واکنش شد و اعلام کرد، دولت موقت را تا همین طور هست جدی نمی‌گیرد، چون دو دولت در یک کشور معنی ندارد که امام هم در پاسخ گفتند همین طور است دولت شما غیر قانونی است و باید برود. این جریانات در تاریخ انقلاب ثبت شده است.
در روزهای بعد هم ما در مدرسه رفاه بودیم و حسب ضرورت با امام دیدار می‌کردیم. گزارشات لحظه به لحظه جمع‌آوری و دسته‌بندی شده و به اطلاع امام می‌رسید.
در این روزها که مهندس بازرگان در تدارک کامل کردن اعضای دولت خود بود، جنب و جوش فراوانی در میان روحانیان نزدیک به شورای انقلاب و نیز گروه‌های سیاسی دیگر مشاهده می‌شد. روحانیون اصراری برای شرکت در دولت نداشتند، ولی می‌کوشیدند افرادی را به دولت توصیه کنند که مطیع آنان بودند. مهندس بازرگان هم مهم‌ترین ضابطه اش تدین و تخصص توامان بود. به شکل و قیافه و ریش و کراوات کاری نداشت. گرچه، ظاهر منظم و تقید افراد به تمیزی و نظافت برایش امتیاز محسوب می‌شد.
برای امام هم همین نکات مطرح بود. در تجربه 15 سال ارتباطی که با امام داشتم و دقتی که در سلوک ایشان کرده بودم، می‌دیدم که ایشان به آراستگی ظاهر، البته در کنار یراستگی درون، عنایت خاصی داشتند. حتی خود ایشان در هماهنگ بودن رنگ قبا و جوراب‌هایشان دقت می‌کردند. اگر قبای ایشان سورمه‌ای بود، حتماً جوراب خاکستری و نه قهوه‌ای می‌پوشیدند. هیچگاه از ایشان نشنیدم که چرا صورت خود را می‌تراشم و یا در مورد دیگران به داشتن ریش، توصیه کرده باشند.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 3صفحه 228