ودیعه کودک
ودیعه کودک از دیدگاه امام خمینی (س)
تعریف اصطلاحی
امام خمینی (س) در کتاب تحریرالوسیله در تعریف ودیعه آورده است: «هی عقد یفید استنابة فی الحفظ او هی استنابة فیه و بعبارة أخری: هی وضع المال عند الغیر لیحفظه لمالکه» (۱) یعنی ودیعه عقدی است که فایده آن قرار دادن دیگری بر جای خویش در نگهداری مال باشد. یا ودیعه جایگزین خود کردن دیگری، در حفظ مال است و به عبارت دیگر: ودیعه قرار دادن مال نزد دیگری است تا آن را برای مالک آن حفظ کند.
و فراوان به خود مالی که امانت گذاشته شده است «ودیعه» اطلاق می شود؛ و به صاحب مال که آن امانت می گذارد «مُودِع» و به شخصی که آن را به امانت می پذیرد «وَدَعِی» و «مُستَودِع» گفته می شود. (۲)
امام خمینی (س) از جمله فقهایی است که معتقدند ودیعه از عقود هست لذا نیازمند ایجاب و قبول است و به هر زبانی منعقد می شود و عربی بودن شرط آن نیست.
ایجاب در ودیعه هر لفظی است که بر چنین استنابه ای دلالت کند مثلاً مالک بگوید: «این مال را نزد تو به ودیعه می گذارم» یا بگوید: «آن را حفظ کن» یا «این مال ودیعه نزد تو است» و مانند این ها.
و قبول در آن، هر لفظی است که بر رضایت به نیابت در حفظ دلالت نماید.
البته این که ایجاب به لفظ باشد ولی قبول با عمل، نیز جایز است به این که بعد از انشاء ایجاب از سوی مالک، قبول
کننده، مال را به قصد حفظ و نگهداری آن تحویل بگیرد. بلکه ودیعه با معاطات هم صحیح است. (۳)
(۱) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۲، تحریرالوسیلة ج ۱، ص: ۶۳۴، کتاب الودیعة.
(۲) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۲، تحریرالوسیلة ج ۱، ص: ۶۳۴، کتاب الودیعة.
(۳) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۲، تحریرالوسیلة ج ۱، ص: ۶۳۴، کتاب الودیعة.
.
انتهای پیام /*