در این نوشتار سعی بر این است که به اهم وقایع و رخدادهای حیات پربرکت حضرت امام خمینی (س) اشاره گردد. ضمنا در ادامه مناسبتهای ملی و مذهبی روز را در سیره و اندیشه امام جستجو می کنیم.
پدرم! تو که از حال عاشقانت آگاه بودی، تو که از جان شیفته ام خبر داشتی و، می دانستی که من شیدا و بیقرار تو هستم، چگونه تنهایم گذاشتی؟ آخر آن که عمری را در پرتو وجود تو سپری کرده، در ظلمات چگونه تواند زیست؟!
شاید بتوان دو خصوصیت عمده و برجسته برای این نحله های شبه عرفانی ذکر کرد. اول این که معمولاً شریعت و احکام دینی در این نحله ها جایگاهی ندارد و اعتنا به آن ها را لازم نمی دانند و عرفان، در مقابل آن ها قرار می گیرد و دیگر این که، «معرفت» در این نحله ها جایگاهی ندارد و تنها در پی ارائه ی تکنیک ها و راه کارهایی اند که فرد بتواند به وسیله آن ها، به آرامش دست پیدا کند.
کتاب «اجازات امام خمینی (س)» از تازه های موسسه چاپ و نشر عروج است که به قلم حجت الاسلام و المسلمین مهدی حاضری و با پیش گفتار حجت الاسلام و المسلمین محمد کاظم رحمان ستایش، به رشته تحریر درآمده است.
اگر سیاست درون زایی و خودکفایی دهه 60 ادامه پیدا می کرد و به آن برون گرایی نیز اضافه می شد، شاید زود تر به ظرفیت جذب سرمایه مناسب دست می یافتیم
حضرت امام(س) در سوم اسفند 1367 پیام بسیار مهمی صادر نمودند که به دلیل پرداختن به موضوع روحانیت و درددل های امام درباره متحجرین و کارشکنی هایشان علیه نهضت انقلاب اسلامی، پرداخت. این پیام عنوان منشور روحانیت را یافت. این یادداشت به رازگشایی از واقعه «آب کشیدن کوزه ای که حاج آقا مصطفی نوشیده بود به خاطر فلسفه گفتن پدرش» می پردازد و اشاره ای به منشور روحانیت دارد.
مدیر موسسه دین و اقتصاد معتقد است که اگر مجددا ساختار قدرت در نظام سیاسی ایران یک دست شود، سطوح ناکارآمدی و فساد گسترش می یابد. او می گوید در تمام دوره های پس از انقلاب اسلامی رابطه تکان دهنده و بسیار قابل اعتنایی میان میزان توزیع قدرت در ساختار سیاسی، نحوه ی عملکرد اقتصادی و سطح پاکدامنی در نظام اجرایی کشور مشاهده می شود. همچنین او راه اصولی به منظور برون رفت از شرایط موجود را انتخاب افرادی می داند که ضمن داشتن صلاحیت های تخصصی، پاکدامنی عملی و حساسیت جدی به مساله فساد مالی ، استقلال رای هم داشته باشند.
در حالی که امام خمینی تأکید دارد که مجلس در رأس نظام است؛ دکتر حسن سبحانی به نوعی، توجه ما را به عدم تحقق این جایگاه جلب می کند
به قرار مسموع از شرکت کنندگان شهریورماه ـ از کتاب های جواهر الکلام صاحب جواهر، مستند الشیعه نراقی مستمسک آیت الله حکیم و تنقیح آیت الله خوئی امتحان می گیرند و در این میان آثار علمی ارزشمند فقه استدلالی امام خمینی مغفول می باشد! واقعاً نباید بر این مظلومیت امام و محرومیت جامعه و نظام از برکات علمی ایشان تأسف خورد؟!
البته این روایت منسوب به امام صادق علیه السلام می باشد و ممکن است از یکی از بزرگان در عرفان بوده باشد؛ چنان که امام خمینی(ره) نیز در نامه ی خود به سرکار خانم طباطبایی در جواب درخواست ایشان راجع به معرفی کتب عرفانی و فلسفی، تنها دو کتاب را معرفی می نمایند که یکی شرح منازل السائرینِ خواجه عبدالله انصاری و دیگری مصباح الشریعه منسوب به امام صادق علیه السلام است که به احتمال قوی تر، به نقل یکی از عرفای بزرگ می باشد. هر دو کتابی که حضرت امام خمینی به سرکار خانم طباطبایی معرفی نموده اند، شبیه زبان روایت نبوده، لکن در معنا این چنین است و حتی بیشتر همچون مطالبی است که در ادعیه یافت می شود.
در چهار بعد سلوک عملی، مباحث عرفان نظری، رویکرد اجتماعی و ادبیات عرفانی تأثر امام از حکمای تهران به ویژه مرحوم شاه آبادی آشکار است. در مسئله سلوک عملی و تبیین روش سیر الی الله، امام تابع مرحوم شاه آبادی است و در تبیین خود به عشق به عنوان اساسی ترین ویژگی فطرت توجه می کند و با توجه به تعلق این عشق به خود و دنیا و در نتیجه پدید آمدن رذایل اخلاقی و معاصی بر تغییر جهت این عشق از خود و دنیا به حق با تکیه بر ریاضت در دو عرصه اخلاق و عبودیت تأکید می کند.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.