در این نوشتار سعی بر این است که به اهم وقایع و رخدادهای حیات پربرکت حضرت امام خمینی (س) اشاره گردد. ضمنا در ادامه مناسبتهای ملی و مذهبی روز را در سیره و اندیشه امام جستجو می کنیم.
امام خمینی (س) در سخنرانی خود در روز ۷ آبان، بر دو اصل «آزادی» و «استقلال» به عنوان دو خواست مشروع و به حق ملت ایران که از قیام ۱۵ خرداد تا به امروز همواره مورد تأکید ایشان و مردم بوده است، تکیه می کنند.
امام خمینی در سخنرانی در جمع مسئولان وزارت امور خارجه با موضوع حفظ استقلال در عین رابطه با کشورها و لزوم رابطه با دولتها و ملتها در ۶ آبان ۱۳۶۳ سخنان مهمی در باره مسائل دیپلماتیک بیان فرموده اند که بازخوانی آن در سالروز بیان این سخنان می تواند در شرایط حال حاضر سیاسی می تواند راهگشای عینی باشند
ازدواج حضرت محمد (ص) با حضرت خدیجه (س) به دلیل ایمان و فداکاری آن بانوی بزرگوار و آینده دین اسلام بود که بهترین ثمره این پیوند وجود اطهر صدیقه کبری فاطمه زهرا (س) و بقای نسل آن حضرت از این طریق بود.
امام خمینی در پنجم آبان ماه سال ۶۳ در نامه ای عرفانی کتاب آداب الصلوه را به عروس خود بانو فاطمه طباطبایی اهدا کردند.
هشتم ربیع الاول مصادف با شهادت امام حسن عسکری (ع) است. آن حضرت حدود ۶ سال در سخت ترین شرایط مسئولیت پبشوایی شیعیان را بر عهده داشتتد. حاکمان حریص عباسی برای حفظ و نگهداری حکومت و قدرت خود، امامان معصوم را مورد شکنجه و آزار قرار می دادند. آنها که از ولادت منجی موعود؛ امام زمان(عج) در خانه امام حسن عسکری (ع) خبر داشتند، مترصد بودند تا آن حضرت را به چنگ آورده و از بین ببرند. نظارت دائمی امام حسن عسکری (ع) از سوی دستگاه عباسی موجب مختل شدن فعالیت های علمی و سیاسی آن حضرت و عدم ارتباط با طبقات جامعه شده بود. در چنین شرایطی امام یازدهم فرایند دفاع از شریعت نبوی یعنی مبارزه با بدعت ها و هدایت گمراهان و تردیدگران را با جدیت تمام پی گرفته و گروه شیعه را برای عصر غیبت آماده کردند.
حضرت امام خمینی در پاسخ به این جمله خبرنگار فرانسوی که «مسلّم است که رژیم در پی آشتی است و جداً در آرزوی بازگشت شما به ایران است» صراحتا فرمودند «تا وقتی شاه در ایران است، من به ایران بازنمی گردم.» سخنی که چند ماه بعد پس از خروج شاه از کشور آن را عملی کردند.
سید مصطفی در دوران مبارزات پدر بزرگوارش چه در مبارزات سال 42 و چه پس از آن تا تبعید و در دوران تبعید در کنار پدر بود؛ و سرانجام پس از 47 سال زندگی پر از تلاش و مبارزه در سحرگاه یکشنبه 1 / 8 / 1356 در نجف به طور ناگهانی و مرموز در خانه خود درگذشت و پیکرش پس از انتقال به کربلا و غسل با آب فرات و طواف بر گرد حرم حضرت حسین(ع) و حضرت ابوالفضل(ع)، در نجف در ایوان مطهر حضرت علی(ع) مجاور قبر علامه حلی به خاک سپرده شد.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.