اول آبان ماه سال ۵۶ بود. خبری دهان به دهان میان کوچه پس کوچه های نجف تکثیر می شد. خبر این بود: پسر حاج آقا روح الله از دنیا رفته است. وجودش را تاب نیاورده بودند و او را به شهادت رسانده بودند.
مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید علی اکبر محتشمی پور از حضور مشتاقانه حاج آقا مصطفی خمینی در پیاده روی اربعین روایتی خواندنی دارد.
هر چقدر در مکتب اهل بیت علیهم السلام شاگرد زرنگ تر باشی به همان میزان به آنها شباهت پیدا می کنی. امام هم یکی از آن شاگردهای ممتاز بود. خانم حائری همسر حاج آقا مصطفی خمینی از نوع رفتار امام و تقیدشان به نظافت و نظم روایت شیرینی دارد.
در اینکه چرا فرانسه به عنوان مقصد هجرت امام خمینی انتخاب شد، افراد آگاه از این موضوع، به روایت آن پرداخته اند، اما آنچه سید احمد آقا خمینی گفته از اهمیت بیشتری برخوردار است چرا که او برای تصمیم گیری کنار امام بوده و بی هیچ واسطه ای هجرت را روایت کرده است.
مرحوم سید محمود دعایی از یاران امام که مسئولیت امور بستگان را در نجف به عهده داشت، از عنایت خاص امام به خودش و گریه ای که از سر شوق کرد، روایت کرده است.
در روزهای پرتنش پس از انقلاب، رهبر نهضت اسلامی با نگاهی ژرف و شناختی دقیق از فضای سیاسی و اجتماعی، با هشدار به نسل جوان و تبیین خطر جریان های انحرافی، نقش دیده بان بیدار جامعه را ایفا کرد؛ هم در میدان سیاست، هم در عرصه عرفان. در پیام هایی که از دل ایمان و تجربه برمی آمد، جهاد و شهادت نه تنها به عنوان کنش سیاسی، بلکه به مثابه سلوکی معنوی معنا یافت؛ و دعای او برای صبر ملت، روشنی بخش راهی شد که در آن، فشارهای استکبار با ایمان مردم پاسخ داده می شد. این روایت، بازتابی است از رهبری که در دل طوفان، قطب نمای یک ملت بود.
مرحوم محمدعلی جماعتی که به واسطه سال ها حضورش در دفتر امام با مرحوم حاج احمدآقا همنشین بود، به روایت سفر حج و درخواست های حاج احمد پرداخته است.مرحوم حجت الاسلام و المسلمین محمدعلی جماعتی از اعضای دفتر امام که سال ها به خدمت خالصانه مشغول بود در بیستم شهریورماه ۱۴۰۴ بر اثر بیماری از دنیا رفت. او به واسطه حضورش در دفتر امام و همنشینی با مرحوم حاج احمدآقا خمینی خاطرات زیادی از ایشان دارد. در یکی از این خاطرات به سفر حجی اشاره کرده است که در معیت ایشان به خانه خدا مشرف شده است. متن خاطره به شرح زیر است:
اینکه زندگی امام مانند سایر طلبه ها ساده و معمولی باشد برای شان مهم بود و مدام بر آن تاکید می کردند حتی نسبت به خرید مایحتاج خانه هم حساسیت به خرج می دادند. مرحوم جماعتی این موضوع را روایت کرده است.
هوا به شدت گرم بود و هیچ وسیله خنک کننده ای هم در نجف وجود نداشت اما امام حاضر نبودند به کوفه بروند. مرحوم جماعتی این ماجرا را روایت کرده است.
کشتار بی سابقه مردم در روز هفدهم شهریور سال ۵۷ رعب و وحشت عجیبی بین مردم ایجاد کرد تا اینکه اعلامیه بلندبالای امام که به دست مردم رسید، سکوت شکسته شد.
رژیم شاه دیگر وجود امام را تاب نداشت. یک روز زندان روز دیگر حصر و در انتها هم اینها را چاره کار ندید و تبعید را انتخاب کرد. روز یازدهم مرداد سال ۴۲ بود که امام را از بازداشتگاه به حصر منتقل کردند.
رفته رفته خیانتهای بنی صدر شکل علنی به خود می گرفت تا جایی که امام فرمان عزلش را صادر کرد.
جنگ به میهن اسلامی مان تحمیل شده بود و هواپیماهای بعثی عراق هر روز گوشه ای از خاک مان را مورد اصابت بمب هایشان قرار می دادند. در این میان، رزمندگان اسلام در جبهه ها مقابل بعثی ها ایستادگی می کردند و حاج صادق آهنگران نیز در مکان های مختلف به نوحه خوانی برای آنها می پرداخت.
روز تاسوعا بود و جمعیت زیادی در خیمه محل اقامت امام در نوفل لوشاتو گرد آمده بودند. امام نیز به این خیمه آمدند و ادامه ماجرا از زبان مرحوم محتشمی پور.
اینکه بزرگان دینی چگونه به تعظیم شعائر می پرداختند، چراغ راه ماست. امام خمینی شاگرد مکتب اهل بیت علیهم السلام است و شیوه ایشان ما را به سرمنزل رهنمون می شود.
امام داخل اتاق تسبیح به دست گوشه ای ایستاده بودند. ذکر می گفتند. خوب که گوش دادم، السلام علیک یا اباعبدالله و علی الارواح التی زمزمه ای بود که بر لب هایشان نقش بسته بود.
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.