عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با بیان اینکه امام معتقد بود که رهبری یک وظیفه است که باید شخصأ زمینه آن را فراهم کند گفت: امام نمی توانست از راه مسالمت آمیز اقدامی انجام دهد چرا که رژیم پهلوی به آسانی کنار نمی رفت بنابراین زمانی که زمینه را مساعد دید انقلاب اسلامی را به ثمر رساند و بعد از آن رهبری انقلاب را به دست گرفت و تا زنده بود اجرای  احکام را عهده دار بود. بنابراین مبنای فقهی انقلاب از نظر امام نگاه ویژه اش به گستره گسترده شریعت بود که  همه شئون آدمیان را در بر می گرفت و فرا زمان و فرامکان بود.

به گزارش پرتال امام خمینی(س) حجت الاسلام ابوالقاسم علیدوست در گفت و گو با شفقنا اظهار کرد: برای شناخت مبانی انقلاب از دیدگاه امام باید به چند نکته توجه کرد؛ اول اینکه نگاه امام به شریعت اسلام یک نگاه جامع، جهانی و جاودان بود به این معنا که امام معتقد بود که شریعت اسلام همه شئون آدمی را فرا می گیرد و فرا زمان و فرا مکان است یعنی جامع جهانی و جاودان است و نکته دوم این است که همه پیامبران و همچنین پیامبر گرامی اسلام مقرراتی برای شوون زندگی آدمیان دارند که باید به نحوی این مقررات اجرا شود.

او در ادامه افزود: اصل بعدی این است که باید این مقررات فهمیده و اجرا شود یعنی اگر مقرراتی در کشور درج شود اما فهمیده و یا اجرا نشود، مانند این است که اصلأشناخته نشده است. اصل چهارم در اندیشه امام این است که فقیه و فهمنده نصوص و شریعت بهترین کسی است که می تواند این مقررات را بفهمد و با کمک متخصصان و اهل خبره اجرا کند. و اصل آخر این است که فقیه در صورت امکان باید از راه مسالمت آمیز قوانین اسلام را اجرا کند و در غیر این صورت با اعتراض و وسایلی که در اختیار می گیرد زمینه اجرای این مقررات را فراهم کند.

او تصریح کرد: امام(س) معتقد نبود که در صورت فراهم شدن زمینه، رهبری را به دست می گیرد بلکه می فرمود رهبری یک وظیفه است که باید خودش زمینه هایش را فراهم کند تا بتواند آن را به دست بگیرد.

عضوجامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان اینکه تنها تفاوت امام با سایر مراجع در این زمینه، در چگونگی انجام اعتراض بود گفت: تفاوت امام با سایر مراجع یک اختلاف استراتژیک نبود بلکه بیشتر اختلاف در تاکتیک و چگونگی انجام اعتراض بود. بعضی از مراجع دیگر معتقد بودند که انجام این کار خطراتی دارد البته نه اینکه برای منافع خودشان خطراتی داشته باشد بلکه آنها معتقد بودند که هنوز زمینه برای انجام انقلاب فراهم نیست.

علیدوست در خصوص چگونگی همراهی مردم با امام بیان کرد: آنچه مسلم است این است که رکن اصلی در همراه کردن مردم با امام مرجعیت است یعنی شخص امام از این مسند برای اهدافی که داشت استفاده کرد. در طول تاریخ بزرگانی بودند که هم شم سیاسی وهم دغدغه مسائل اجتماعی مردم را داشتند و در یک مقاطعی رهبری مردم را به دست گرفتند چه در دوره نزدیک دوران امام و چه قبل ازآن اما هیچ کدام از آنها موفقیتی که امام داشت را به دست نیاوردند. می توان بخشی از این موفقیت را به درک و شعور بالای مردم مستند کرد و بی تردید باید بخش عمده آن را به مرجعیت امام(س) مربوط دانست زیرا تفاوتی که دیده می شود این است که امام از جایگاه عظیم مرجعیت که عام و مورد پذیرش عموم متدینان است استفاده می کرد و لذا مهمترین دلیل برای همراهی مردم با امام، مرجعیت او بود.

او در پایان خاطر نشان کرد: مکتب ما یک مکتب روشن است و اسلام واقعی را در مکتب ولایت امام مهدی(عج) می بینیم که آینده روشنی را برای ما ترسیم کرده و نظامی لاینقطع است و کسانی که لیاقت امام عصر را داشته باشد می توانند عهده دار آن باشند و بخش ولایت فقیه یک بخش موقت یا به تعبیری یک تاکتیک نیست بلکه یک استراتژی درنظام امامت است بنابراین اگر در همان محور حرکت شود و در این راه از افراد کاردان و خبره استفاده کرد می توان راه امام را هر چه بهتر ادامه داد.

. انتهای پیام /*