پرتال امام خمینی(س): در بررسی اندیشه امام(س) این معنا قابل انتزاع است که اگر کسی در سرنوشت سیاسی خود فعالانه شرکت نکند، بخشی از قابلیت­ های بشری خود را بالفعل نکرده است و نیز برگزاری سالم انتخابات جزو تکالیف غیر قابل خدشه نظام سیاسی است.

در اندیشه امام انتخابات یکی از راههای شرکت فعال در سرنوشت است که اگر حکومتی مشروع بود، شرکت در انتخابات علاوه بر حق تا مرز تکلیف پیش می­رود و اگر نامشروع بود، شرکت در آن نه تنها حق نیست که عملی است که تا مرز حرام پیش خواهد رفت. بر این اساس می­توان موارد زیر را یادآور شد:

۱- وقتی مشروطه پیروز شد امام(س) کودکی حدود چهار ساله بود و نمی­توانست در انتخابات شرکت کند ولی به علت آنکه خانه آنها محلی برای رفت و آمد علما و روشنفکران و افراد سیاسی بود، با مفهوم انتخابات آشنا شد و می­دید که برخی اقوام ایشان در انتخابات به طور فعال شرکت می­کنند و استدلال مخالفین را نیز می­شنید.

۲- وقتی به سن قانونی برای رای دادن رسید، با حکومت کودتا مواجه شد و طبیعی بود که رای ندهد. البته چون ایشان چندباری به مجلس شورای ملی رفته بود، این احتمال در ذهن قوت می­گیرد که شاید در یک دوره به نماینده یا نمایندگانی برای مجلس شورای ملی رای داده باشد اما تا کنون هیچ سندی دال بر انجام آن نیافته­ ایم.

۳- در طول دوران حکومت رضا شاه که انتخابات تقلبی برگزار می­شد و در دوره هفتم مجلس حتی یک رای هم برای مدرس خوانده نشد، طبیعی بود که در آن حکومت انتخابات از نظر اکثریت اهل تقوی تحریم شود.

۴- در طول حکومت محمدرضا شاه حتی در دوره ­هایی که دخالت دربار در انتخابات کمتر شده بود، مانند دوران ملی شدن نفت، باز هم دلائلی وجود داشت که بسیاری از روحانیون سرشناس از شرکت در آن اجتناب می­کردند ولی مردم را از رای دادن منع نمی­کردند. زیرا از سویی پنجره­ای برای تنفس مردم باز شده بود و از سوی دیگر آنها پیش­بینی می­کردند که آزادی­های پیش آمده پایدار نیست و شرکت افراد سرشناس در آن باعث تثبیت یا تایید رژیم شاه خواهد شد و به آن مشروعیت می­دهد.

 ۵ - بعد از کودتای 28 مرداد طبیعی بود که شخصیت­هایی مانند امام در هیچ انتخاباتی شرکت نکنند. اما به علت حضور آیت‌الله بروجردی، امام در مورد انتخاباتی که توسط آن رژیم انجام می­شد، اظهار نظر نمی­کردند ولی پس از ایشان به صراحت رفراندم شاه را در مورد انقلاب سفید، تحریم کردند. علت آن را نیز پیش­بنیی نشدن رفراندم در قانون اساسی مشروطه اعلام نمودند.

 ۶ - بعد از تصویب کاپیتولاسیون دیگر امام رژیم شاه را به هیچ عنوان مشروع نمی‌دانستند و طبیعی بود که مقلدین ایشان در هیچ انتخاباتی شرکت نکنند و امام که به قلابی بودن تمام دوره­ هایی که پس از کودتای 28 مرداد برگزار شده بود وقوف داشتند، مطالب زیادی در این زمینه گفته­اند که در صحیفه امام درج شده است.

۷ - با معرفی دولت موقت که یک هفته مانده به پیروزی انقلاب انجام شد ایشان در حکم آن دولت، رفراندم را جزو وظایف اصلی دولت برشمردند و در تمام انتخاباتی که در زمان ایشان انجام می­شد، هم خودشان در اولین فرصت در آن شرکت می­کردند و هم از مردم می­خواستند که در انتخابات شرکت فعال داشته باشند. در مورد رفراندم اصل نظام نیز از همه خواستند اگر نمی­خواهند به جمهوری اسلامی رای دهند، باز هم در انتخابات شرکت کنند تا شرکت در انتخابات تبدیل به یک سنت پایدار شود.

 ۸ - پس از انقلاب ایشان تاخیر در برگزاری انتخابات را حتی برای یک روز جایز نمی‌دانستند و بعد از درگیری­های خیابانی باز هم به انجام آن اصرار داشتند. در طول جنگ و حتی موشکباران هم به هیچ عنوان تعطیلی یا تاخیر در آن را مجاز نمی­دانستند.

 ۹- انتخابات آزاد را حق مردم می­دانستند و معتقد بودند که چون فریضه ­ای ملی و مذهبی است مردم باید با دید باز، در این امر شرکت کنند و هیچکس حق ندارد نظر خود را بر دیگران تحمیل کند و خودشان هم حتی به مرحوم حاج احمد آقا هم نمی­گفتند به چه افرادی رای خواهند داد تا در همین حد هم روی نظر کسی تاثیر نگدارند.

۱۰- امام حدود ۳۵۰ بار به طور مستقیم از انتخابات سخن گفته­ اند که اگر همه آنها به خوبی بررسی شود، معلوم می­گردد که به رغم اینکه ایشان به نظریه ولایت فقیه اعتقاد داشتند اما حتی انتخاب ولی فقیه را منوط به رای خبرگان رهبری و اعضای خبرگان را هم منوط به انتخاب آنها توسط مردم می­دانستند.

. انتهای پیام /*