پرتال امام خمینی(س): در بررسی اندیشه امام(س) این معنا قابل انتزاع است که اگر کسی در سرنوشت سیاسی خود فعالانه شرکت نکند، بخشی از قابلیت های بشری خود را بالفعل نکرده است و نیز برگزاری سالم انتخابات جزو تکالیف غیر قابل خدشه نظام سیاسی است.
در اندیشه امام انتخابات یکی از راههای شرکت فعال در سرنوشت است که اگر حکومتی مشروع بود، شرکت در انتخابات علاوه بر حق تا مرز تکلیف پیش میرود و اگر نامشروع بود، شرکت در آن نه تنها حق نیست که عملی است که تا مرز حرام پیش خواهد رفت. بر این اساس میتوان موارد زیر را یادآور شد:
۱- وقتی مشروطه پیروز شد امام(س) کودکی حدود چهار ساله بود و نمیتوانست در انتخابات شرکت کند ولی به علت آنکه خانه آنها محلی برای رفت و آمد علما و روشنفکران و افراد سیاسی بود، با مفهوم انتخابات آشنا شد و میدید که برخی اقوام ایشان در انتخابات به طور فعال شرکت میکنند و استدلال مخالفین را نیز میشنید.
۲- وقتی به سن قانونی برای رای دادن رسید، با حکومت کودتا مواجه شد و طبیعی بود که رای ندهد. البته چون ایشان چندباری به مجلس شورای ملی رفته بود، این احتمال در ذهن قوت میگیرد که شاید در یک دوره به نماینده یا نمایندگانی برای مجلس شورای ملی رای داده باشد اما تا کنون هیچ سندی دال بر انجام آن نیافته ایم.
۳- در طول دوران حکومت رضا شاه که انتخابات تقلبی برگزار میشد و در دوره هفتم مجلس حتی یک رای هم برای مدرس خوانده نشد، طبیعی بود که در آن حکومت انتخابات از نظر اکثریت اهل تقوی تحریم شود.
۴- در طول حکومت محمدرضا شاه حتی در دوره هایی که دخالت دربار در انتخابات کمتر شده بود، مانند دوران ملی شدن نفت، باز هم دلائلی وجود داشت که بسیاری از روحانیون سرشناس از شرکت در آن اجتناب میکردند ولی مردم را از رای دادن منع نمیکردند. زیرا از سویی پنجرهای برای تنفس مردم باز شده بود و از سوی دیگر آنها پیشبینی میکردند که آزادیهای پیش آمده پایدار نیست و شرکت افراد سرشناس در آن باعث تثبیت یا تایید رژیم شاه خواهد شد و به آن مشروعیت میدهد.
۵ - بعد از کودتای 28 مرداد طبیعی بود که شخصیتهایی مانند امام در هیچ انتخاباتی شرکت نکنند. اما به علت حضور آیتالله بروجردی، امام در مورد انتخاباتی که توسط آن رژیم انجام میشد، اظهار نظر نمیکردند ولی پس از ایشان به صراحت رفراندم شاه را در مورد انقلاب سفید، تحریم کردند. علت آن را نیز پیشبنیی نشدن رفراندم در قانون اساسی مشروطه اعلام نمودند.
۶ - بعد از تصویب کاپیتولاسیون دیگر امام رژیم شاه را به هیچ عنوان مشروع نمیدانستند و طبیعی بود که مقلدین ایشان در هیچ انتخاباتی شرکت نکنند و امام که به قلابی بودن تمام دوره هایی که پس از کودتای 28 مرداد برگزار شده بود وقوف داشتند، مطالب زیادی در این زمینه گفتهاند که در صحیفه امام درج شده است.
۷ - با معرفی دولت موقت که یک هفته مانده به پیروزی انقلاب انجام شد ایشان در حکم آن دولت، رفراندم را جزو وظایف اصلی دولت برشمردند و در تمام انتخاباتی که در زمان ایشان انجام میشد، هم خودشان در اولین فرصت در آن شرکت میکردند و هم از مردم میخواستند که در انتخابات شرکت فعال داشته باشند. در مورد رفراندم اصل نظام نیز از همه خواستند اگر نمیخواهند به جمهوری اسلامی رای دهند، باز هم در انتخابات شرکت کنند تا شرکت در انتخابات تبدیل به یک سنت پایدار شود.
۸ - پس از انقلاب ایشان تاخیر در برگزاری انتخابات را حتی برای یک روز جایز نمیدانستند و بعد از درگیریهای خیابانی باز هم به انجام آن اصرار داشتند. در طول جنگ و حتی موشکباران هم به هیچ عنوان تعطیلی یا تاخیر در آن را مجاز نمیدانستند.
۹- انتخابات آزاد را حق مردم میدانستند و معتقد بودند که چون فریضه ای ملی و مذهبی است مردم باید با دید باز، در این امر شرکت کنند و هیچکس حق ندارد نظر خود را بر دیگران تحمیل کند و خودشان هم حتی به مرحوم حاج احمد آقا هم نمیگفتند به چه افرادی رای خواهند داد تا در همین حد هم روی نظر کسی تاثیر نگدارند.
۱۰- امام حدود ۳۵۰ بار به طور مستقیم از انتخابات سخن گفته اند که اگر همه آنها به خوبی بررسی شود، معلوم میگردد که به رغم اینکه ایشان به نظریه ولایت فقیه اعتقاد داشتند اما حتی انتخاب ولی فقیه را منوط به رای خبرگان رهبری و اعضای خبرگان را هم منوط به انتخاب آنها توسط مردم میدانستند.
.
انتهای پیام /*