پرتال امام خمینی (س): در نظام اندیشگی امام راحل همواره «خون بر شمشیر پیروز است» و این بزرگترین عامل برتری ساز می باشد. جامعه ای که از مرگ نهراسد، در برابر هر متجاوزی خواهد ایستاد و به پیروزی بسیار نزدیک می باشد. ایشان از یک سو ظرفیتها و انرژی نهفته در قیام در راه خدا (با تأکید بر حادثه کربلا) را می شناخت و از سوی دیگر، به خوبی از عشق ملت ایران به سالار شهیدان و ائمه معصومین (ع) آگاه بود. از این رو با تلفیق این دو، شهادت طلبی را به عنوان اکسیر ظفرمندی به جوانان این سرزمین هدیه نمود. (آقاجانی،۱۳۸۹ :۲۶)

امام خمینی (س) در این مورد می فرمایند: «شهادت در راه خدا، مسئله ای نیست که بشود با پیروزی یا شکست در صحنه های نبرد مقایسه شود. مقام شهادت، خود، اوج بندگی و سیر و سلوک در عالم معنویت است.» (صحیفه امام، ج ۲۱، ص ۸۸)؛ امام امت در سخنانی دیگر چنین بیان می دارند: «از شهدا که نمی شود چیزی گفت. شهدا شمع محفل دوستانند. شهدا در قهقهة مستانه شان و در شادی وصولشان «عندربهم یرزقون» اند و از «نفوس مطمئنه ای» هستند که مورد خطاب «فادخلی فی عبادی وادخلی جنتی» پروردگارند.» ( همان، ص ۱۴۷)

امام خمینی (س) می فرماید: « سرّ پیشرفتی که در صدر اسلام است، این است که سربازان اسلام با تعداد کمی که داشتند در مقابل تعداد زیادی از سربازان دشمن که یکی ایران و یکی روم بود و بسیار هم مجهّز بودند، ایستادند و پیروز شدند، زیرا سلاح معنوی داشتند، یعنی اعتقادشان بر این بود که ما اگر برویم و کشته شویم، باز هم سعادتمند هستیم و اگر بکشیم هم ما سعادتمندیم»، (صحیفه امام : ج۱۲ ، ص ۲۹۵) همچنین حضرت امام راحل می فرماید: «اگر شهادت نصیب شد، سعادت است و اگر پیروزی نصیب شد، سعادت است» (همان: ج ۱۵، ص ۴۰۴ )

بنابراین هر رزمنده مسلمانی که وارد میدان جنگ و جهاد فی سبیل الله می شود سرنوشت او یا پیروزی است و یا شهادت و در هر صورت خود را کامیاب و ظفرمند می داند پس به هرحال چه بکشد یا کشته شود پیروز و سربلند است و هرگز شکست و ناکامی نزد او معنا و مفهومی نخواهد داشت ( طبرسی، ۱۳۷۹ق: ۵۸ و طباطبائی، ۱۳۹۴ق: ۳۰۷ )، حضرت امام می فرماید: «اگر شهادت نصیب شد سعادت است و اگر پیروزی نصیب شد، سعادت است. (ج ۱۵، ص ۴۰۴)

امام خمینی (س) در این مورد می فرماید: «بسیاری از این ها که می آیند پیش من، گریه می کنند که شما دعا کنید که ما شهید بشویم و من دعا می کنم که پیروز بشوند ... یک همچو روحیه ای وقتی که در یک فرد یا افراد پیدا شد، این پیروز است ... و این روحیه در پناه اسلام پیدا شد، هیچ مکتب دیگری نمی تواند این طوری درست کند که گریه کند که بگذار من کشته بشوم» (همان: ج ۱۴، ص۴۴۳ )

وقتی اصحاب امام حسین (ع) از شهادت استقبال می کردند و برخی از آنان شهادت را شیرین تر از عسل دانسته و آن را فوزی عظیم می دانند پیروان آن حضرت نیز که در این مسیر گام بر می دارند همین روحیه را داشته و معلوم است که چنین شخصی هرگز در میدان جنگ دچار ترس و اضطراب و خودباختگی نشده و تا آخرین لحظه بدون هیچ ترس و حزنی به جنگ و مبارزه ادامه می دهد. در اینجا اشاره ای کوتاه به چند حدیث شریف می کنیم، زیرا این آموزه های دینی بودند که آن روحیه شهادت طلبی را پدید آوردند:

۱ ـ امیرالمؤمنین (ع) فرمود: «هزار ضربت شمشیر بر من بهتر و آسانتر است از مردن در بستر» (حر عاملی، ۱۴۱۱ ق، ج۱۱، ص۱۱) ۲ ـ پیامبر اکرم (ص) فرمود: بالاتر از هر نیکوئی نیکی دیگری قرار دارد تا برسد به کشته شدن در راه خدا که چیزی بالاتر از آن نیست. (ر.ک: صحیفه امام، ج۱۳، ص۵۱۳ ) ۳ ـ باز آن حضرت فرمودند: شهید دارای هفت خصلت است: با نخستین قطره خون تمام گناهانش بخشیده می شود ... هفتم: به وجه خداوند می نگرد. (ر.ک : همان، ص۱۱ ) ۴ ـ و باز فرمودند: « شهید اولین کسی است که داخل بهشت می شود » (مجلسی، ۱۳۶۳: ۳۹۳)

۵ ـ شهادت بهترین انسانها چون حضرت صدیقه کبری، امیرالمؤمنین، امام حسن و امام حسین و حمزه سیدالشهداء (ع) و ... نیز در پیدایش روحیه شهادت طلبی تأثیر زیاد داشته همچنان که دستور دین به تجلیل و تکریم شهیدان نیز بیان کننده ارزش والای آن است. (الگوی راهبردی دفاعی بر اساس اندیشه دفاعی حضرت امام خمینی)

. انتهای پیام /*