پرتال امام خمینی (س): یادداشت ۸۹۴/دکتر علی صارمیان/ نویسنده، روزنامه نگار و پژوهشگر

شاهی نمیخواست. رعیتی هم نداشت. یک اتفاق در دورانی بود که ملت هم جهت نبود همه آنها که انقلاب کردند ، شرایط آنها را همراه کرد.

افتاب از پشت دیوارهای تلخ طلوع می‌کند.‌ سایه‌های بلند در کوچه‌های قم کشیده می‌شوند. امام خمینی برای ما در حال و هوای این عکس خلاصه می‌شود
مردی که دوگانگی در او نبود، ساده می‌زیست، دروغ نمی‌گفت، و اصرار به خطا نداشت. او مبارزی بود که هزاران جوان، تنها به عشق او، خاک کشور را حفظ کردند.

او نه برای کاخ‌ها و یادبودهای عظیم، که برای اندیشه‌ای زیست که میزان رای وعدم رایش مردم بود. در روزهای تلخ جنگ تحمیلی، انتخاب‌هایی سخت در برابرش بود. شاید اگر جنگ نبود، ایران آزادتر و زیباتر می‌بود. اما آن‌سو نیز رهبرانی بودند که در سکوت از اشتباهاتشان عبور کردندبختیار، رجوی، آنان که ایران را تا مرز فروپاشی بردند.
او را در شعارها نمی‌توان یافت، بلکه در سکوت هاو تحمل ها، در نامه به نوجوانان که کاش نصیحتم میکردید. در آنان که برای حفظ وطن ایستادند. خمینی، نه در میان کاخ‌ها، که در میان خاطراتی که در دل مردم زنده است، باقی ماند. مردی که ایران را دگرگون کرد، نه برای خود، بلکه برای آنان که به او ایمان داشتند.

. انتهای پیام /*