یکی از نزدیکان امام خمینی(س) نقل می کنند:
امام پس از عشق و علاقه به خدا و اولیاء، بیشترین عشق و علاقه را به مردم داشتند و عشق به مردم را عشق به خدا می دانستند و پوسته می فرمودند: «دو چیز را دشمنان ما نشناخته اند، یکی اسلام و دیگری مردم را.» (آیت الله شیخ حسن صانعی، برداشت هائی از سیره امام خمینی، ج1، ص117)
حقیقتا چنین بود و حضرت امام خمینی(س) که مردم را جلوه رحمت الهی می دیدند، برای آنها ارزش و اهمیت و احترام خاص قائل بودند و بر خلاف بعضی پندارها، در موضوعات اجتماعی هم نقش اصلی را از آن مردم به حساب می آوردند. نگاه امام به این امر نگاهی راهبردی و واقع بینانه و متکی بر حقوقی است که دین مبین اسلام برای مردم قائل است و بر همین اساس، ایشان تاکتیکی با قضیه بر خورد نمی کنند و نگاه زینت المجالسی به مردم ندارند. در اندیشه و عمل امام خمینی(س) مردم ایران صاحبان نهضت و مملکت هستند و با رشد دینی و سیاسی مطلوب خود این ظرفیت را دارند که انقلاب بر آنها متکی باشد، نظام را پایه گذاری کنند، و خود حافظ و نگهبان آن باشند و انحرافات احتمالی را به راه صلاح برگردانند. در این باب حرف ها و شواهد انبوهی وجود دارد که در این مختصر نمی گنجد و امید است که ان شاءالله به فراخور عرضه گردد اما کام حق جویان و دوستان آن عزیز سفر کرده را با بیان خاطره ای درس آموز در همین جا بدین شرح مورد شیرین می کند.
یکی از مسئولان دوران حضرت امام چنین نقل می کنند: «شبی در منزل حاج سید احمد آقا با تنی چند از دوستان خدمت امام بودیم (جلسه سران نظام)، بحث فداکاریهای مردم پیش آمد. امام فرمودند «مردم خیلی جلو هستند، ما به دنبال شان داریم می رویم». یکی از دوستان گفت ما اگر بگوئیم دنباله رو مردم هستیم، مصداق دارد، اما در مورد شما نمی شود این حرف را زد و شما جلودار مردم هستید. امام از این حرف عصبانی شده و فرمودند «خیر مردم جلو هستند». ایشان واقعا به خوب بودن و انقلابی بودن مردم عمیقا معتقد بودند.» (نخست وزیر وقت) ، همان، ص117 و 118)
منبع: جماران
.
انتهای پیام /*