ازجمله پذیرفتنی ترین و به قولی قابل تصدیق ترین موضوعات، تأثیر مثبت عامل «وحدت و همدلی» در موضوعات اجتماعی و به ویژه امر حکومت داری است. در سایه این سفارش و آموزه الهی است که روحیه برادری تقویت می شود، کینه توزی ها و دشمنی ها از بین می رود، روحیه همکاری نضج می گیرد، فضای جامعه تلطیف می شود و در نتیجه درکی متقابل و مفاهمه آمیز بین مردم با یکدیگر و نیز مسئولین با هم و همینطور حکومت مردان با مردم برای غلبه بر چالشها و حل معضلات و پیشبرد امور پدید می آید و خطرات و گرفتاری ها و مشکلات و نا به سامانیها در مقابل خواست همگانی چاره ای جز تسلیم و تعظیم نمی یابد. آنچه در پیروزی انقلاب اسلامی و بقا و دوام آن و غلبه بر انبوه مشکلات ناشی از توطئه های در هم تنیده و لایه لایه دشمنان این نظام الهی به خصوص در جنگ تحمیلی، در این سالهای بعد از پیروزی، دم و بی دم و بدون وقفه شاهد آن بوده ایم و آن چه بقا و دوام این عطیه الهی را تضمین کرده و قدرت های زورمدار دنیا را بعد از آن همه نا بکاری به پذیرش واقعیت شکست ناپذیر و تأثیر گذار ملت و نظام اسلامی ایران به اقرار و تمکین وادار کرده است، قطعا چیزی جز حاصل این همراهی و همدلی همگانی نبوده است و نخواهد بود. و اکنون و بعد از این همه و در چشم انداز تا روزهای اولیه شکل گیری و اوج و پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل نظام و بعد از آن، به راز و رمز تأکیدات مداوم و سفارشات پیوسته خمینی کبیر بر امر «وحدت» و «همدلی» و «همراهی» و اصطلاحاتی مشابه آن بیشتر پی می بریم و اهمیت آن همه تأکید را بیشتر درک می کنیم. و درست بنا به همین امر است که رهبر بزرگوار انقلاب اسلامی در پیام نوروزی خود، ضمن تأکید بر ضرورت همکاری‌های گسترده دولت و ملت چنین فرمودند:

«به نظر من امسال را باید سال همکاری‌های گسترده‌ دولت و ملّت دانست؛ من این شعار را برای امسال انتخاب کردم: دولت و ملّت، همدلی و همزبانی. امیدواریم این شعار در عمل تحقّق پیدا کند و هر دو کفّه‌ی این شعار، یعنی ملّت عزیزمان، ملّت بزرگمان، ملّت با همّت و با شجاعتمان، ملّت بصیر و دانایمان، و همچنین دولت خدمتگزار بتوانند به این شعار به معنای حقیقی کلمه عمل بکنند و آثار و نتایج آن را ببینند.»                                                          

معظم له در همین پیام و نیز در سخنرانی روز اول فروردین در حرم رضوی به نکات کلیدی چندی اشاره داشتند که امیدواریم  کاربردی شود و به عمل درآید تا بار دیگر شاهد نتایج ارزنده همدلی و همکاری همگانی در پیشبرد امور کشور و غلبه  بر چالشها باشیم. از جمله  در همین پیام چنین می فرمایند:  

«دولت، کارگزار ملت، و ملت کارفرمای دولت است، و هر چه همکاری دولت و ملت بیشتر باشد، کارها بهتر پیش خواهد رفت، بنابراین هم دولت باید واقعاً ملت را قبول داشته باشد و ارزش، اهمیت و توانایی های مردم را به‌درستی بپذیرد، و هم ملت باید به معنای واقعی کلمه به دولت اعتماد کند.»                                  

و در فرازهائی از سخنرانی خود چنین راهنمایی کرده اند:

«در جامعه‌‌ ما، در کشور عزیز و پهناور ما، اسلام با هر منشأ اجتماعی افراد و با هر سلیقه‌ی اجتماعی، از همه‌ی ما انسجام را، هم‌افزایی را، به یکدیگر کمک کردن را می خواهد. دولتها در نظام اسلامی باید مورد حمایت مردم قرار بگیرند؛ حتّی از سوی آن کسانی که به این شخص خاص در دولت رأی ندادند هم باید مورد پشتیبانی و حمایت قرار بگیرند؛ این حرفِ حقیقی و لبّ معنای انسجام اجتماعی و ملّی در کشور اسلامی ما است. همه باید به‌عنوان یک واحد، با دولتی که مسئول کار و بر سر کار است اتّحاد کلمه نشان بدهند و به آن کمک کنند؛ مخصوصاً در آن مواردی که کشور با مسائل مهم و چالش های مهمّی روبه‌رو است»    

و یا اینکه:

«من، هم به مردم این توصیه را عرض می کنم که با دولت بایستی مهربانانه و با نگاه همراهی و همدلی سخن گفت، هم به مسئولان کشور – در سه قوّه – این را تأکید می کنم که آنها هم باید با منتقدین خود و با کسانی که از آنها انتقاد می کنند رفتار مناسبی داشته باشند، آنها را تحقیر نکنند، به آنها اهانت نکنند؛ تحقیر مخالفان از سوی مسئولان، خلاف تدبیر و خلاف حکمت است. من مردم عزیزمان را به بی‌تفاوتی دعوت نمی کنم، به نظارت نکردن دعوت نمی کنم؛ آنها را به اهتمام در مسائل اساسی کشور دعوت می کنم؛ امّا اصرار می کنم که برخوردها نه از سوی مردم نسبت به مسئولین و نه از سوی مسئولین نسبت به منتقدین، تخریبی نباید باشد؛ نه تحقیر باشد، نه اهانت باشد. ممکن است در یک قضیّه‌ای، یک عدّه‌ای دغدغه داشته باشند؛ دغدغه داشتن جرم نیست؛ دلواپس بودن جرم نیست. می توانند کسانی حقیقتاً نسبت به یک مسئله‌ی مهم و حسّاس کشور، احساس دلواپسی و دغدغه‌مندی کنند؛ هیچ مانعی ندارد؛ امّا این به‌معنای متّهم کردن نباشد، به‌معنای نادیده گرفتن زحمات و خدمات نباشد. از آن طرف هم دولت و طرف‌داران دولت به کسانی که ابراز دغدغه و دلواپسی می کنند، بایستی اهانتی نکنند.»  

حضرت امام خمینی(س) که به واقع منادی وحدت و همدلی و مرویج راستین اخوت و برادری چه در جامعه ایران و چه در بین الملل اسلام  به حساب می آید، با نگاه ارزشمدارانه خود به ماهیت و ضرورت و وجوه مختلف آن پرداخته و با درایت و تدبیر مثال زدنی روش های عملی ایجاد آن را نشان داده و با نکته سنجی و تیز بینی آثار و نتایج آن را بر شمرده و با مآل اندیشی استادانه آسیب ها و خطرات  فقدان این حبل المتین محکم الهی را گوشزد کرده است، در موضوع مورد اشاره هم به نکات ارزنده ای اشاره دارند و از جمله در مورخه 58/4/30 و در روزهای آغازین  تشکیل جمهوری اسلامی و در انبوه گرفتاری های موجود چنین می فرمایند:

«با اینکه دولت با تمام قوا مشغول است براى اینکه مسائل را، مشکلات را حل بکند، لکن مشکلات زیاد است و مشکلات زیاد را نمى‏ شود حل کرد، الّا با دست همه ملت.» (صحیفه امام/ج9/ص194)                                              

نیز در تاریخ 61/5/3  حتی حفظ نظام جمهوری اسلامی را منوط به آن می دانند:

«همه ملت از دولت‏ اند و دولت هم از ملت است. دولت و هر چه متعلق به دولت است خدمتگزار ملت است و ملت هم پشتیبان دولت، و تا این هماهنگى میان همه قشرها هست، آسیب نخواهد دید این جمهورى اسلامى.» (همان/ج16/ص388)                                                                                                   

و در جای دیگر چنین راهنمائی دارند:

«دولت و ملت و همه مى‏ خواهند براى اسلام خدمت کنند. دولت کارها را انجام مى‏ دهد، ملت پشتیبانش باشد. ... وقتى که ما خدمتگزار شدیم به ملت و ملت هم پشتیبان شد، طمع خارجی ها دیگر بکلى قطع مى‏ شود. همیشه آنها بنایشان بر این است که از داخل فاسد کنند، داخل را فاسد کنند. این را توجه باید داشت. ملت ما هم باید این توجه را داشته باشد که از اختلافات و ایجاد اختلاف و اینها پرهیز کند و نگذارد که یک اختلافى پیدا بشود. اگر یک اختلافى شد فوراً اشخاصى که صالح هستند، بروند و ترمیم کنند. اختلاف نگذارند بشود که یک وقت ریشه‏ دار بشود و اسباب این بشود که در کشور ما سستى پیدا بشود. » (همان/ ج‏17/ ص 163)  

و در زمینه پشتیبانی ملت و همکاری مسئولان در اداره امور کشور و پیشبرد امور چنین فرموده اند:

«ما بحمد اللَّه الآن یک ملتى داریم که دستشان در دست هم است و کسى نمى ‏تواند به این ملت آسیب بزند. ... حوزه ‏ها به دولت، به قوه قضائیه، به مجلس کمک کنند، مجلس به آنها کمک کند، دولت به همه‏ کمک کنند، مردم به هم کمک کنند. این بارى که الآن به دوش دولت هست نمى‏ تواند تنهایى این بار را بردارد. این یک مسئله واضحى است، اگر پشتیبانى این ملت نباشد، اگر پشتیبانى همه قشرها نباشند همه به هم مى‏ خورد و هیچ کارى نمى‏ شود کرد. اینکه تا الآن شما پیروز شدید براى این است که پشتیبان شما خود ملت هست. و خداى تبارک و تعالى این ملت را بعث کرده است به اینکه پشتیبان شما باشد. وقتى شما خوب کار کنید براى ملت، آنها هم پشتیبان‏ اند. وقتى دولت خوب کار کند براى ملت، پشتیبان‏ اند. وقتى مجلس خوب کار کند براى مردم، پشتیبان هستند. مردم باید پشتیبان ملت و پشتیبان دولت باشند، پشتیبان مجلس باشند، پشتیبان قوّه قضایى باشند و همه به هم خدمت کنند. همه حسن نیت داشته باشند براى خدمت کردن به هم؛ و بدانند این خدمت عبادتى است که کمتر عبادت به این بزرگى هست.» (همان/ ص: 382و383)                                                                                                                

اکنون امید آن است که با فرصت فراهم شده و فراهم آوردن سازوکار مناسب و واقع بینانه در راستای  عملیاتی ساختن و به عمل در آوردن  این طرح  ارزشمند و با اهمیت، آثار و برکات آن هرچه بیشتر در جامعه رخ نماید و فضائی بالنده و رشید و به دور از کین ورزیهای  فشل کننده، بیشتر حاکم شود  که قطعا هزاران خیر و برکت بر آن مترتب است. ان شاءالله.  

منبع: جماران

. انتهای پیام /*