امام‌خمینی در پیامی به ملت ایران در تاریخ 20/4/1354 از سیاست‌های شاه و سرکوب مردم اظهار تأسف کردند. این پیام که از محل اقامت حضرت امام در نجف صادر شد، حاوی اظهار تأسف از سرکوب مردم و امیدوارى به واسطه بیدارى ملت بود. ایشان در این پیام فرمودند: «این است وضع کشور مترقى! این است معیار دموکراسى شاه! این است حال مملکت آزادمردان و آزادزنان! تأسف از وضع مطبوعات ایران که مستقیماً زیر نظر سازمان اداره مىشوند، و هر چه دیکته کنند مىنویسند و هر تهمتى خواستند به هر مقامى مىزنند.» متن کامل پیام حضرت امام را در ادامه می خوانید:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
1 شهر رجب 1395
خدمت عموم ملت شجاع و مظلوم ایران- ایدهم اللَّه تعالى
اخبار واصله از ایران، دنبال شکست مفتضحانه شاه در حزب بازى جدید، با آنکه موجب کمال تأسف و تأثر است مایه امید و طلیعه درخشان آزادى است. تأسف از آنکه در عصرى که ملتها یکى پس از دیگرى از زیر یوغ استعمار خارج مىشوند و استقلال و آزادى خود را به دست مىآورند، ملت بزرگ مُسْلِم ایران با گماشته شدن یکى از مرتجع ترین افراد و یکى از عمال بىچون و چراى استعمار و سایه افکندن وحشتناکترین استبداد وحشیانه بر سرتاسر کشور، از تمام شئون آزادى محروم و با جمیع مظاهر استبداد و ارتجاع دست به گریبان هستند. سازمان امنیت ایران به دستور شاه به صورت اداره تفتیش عقاید قرون وسطایى درآمده و با مخالفان حزب تحمیلى شاه، که اکثریت قاطع ملت متدین است، با انواع تهدیدها و اهانتها و ضربها و شکنجههاى وحشیانه رفتار مىکنند. ملت ایران، از علماى دین تا دانشگاهى و از بازارى تا زارع و از کارگر تا ادارى و کارمند جزء، باید معتقد به عقیده شاه باشند؛ گر چه بر خلاف اسلام و مصالح مسلمین و ملت باشد، گر چه استقلال ملت و آزادى همه را بر باد دهد! و در صورت تخلف، سرنوشت آنها ضربها و حبسها و شکنجهها و محرومیتها از حقوق انسانى است و متخلفین «مرتجع سیاه» و «بىوطن سرخ» اند و باید سرکوب شوند. تأسف از سرکوب کردن ملت مظلوم، و هجوم به دانشگاههاى سراسر کشور. تأسف از واقعه جانسوز هفده خرداد (54) مدرسه فیضیه و دار الشفاء- که واقعه قتل عام 15 خرداد 42 را زنده کرد- و یورش بىرحمانه و مسلحانه عمال استعمار بر مدارس دینى که جز با علم و فقه اسلام و دفاع از قرآن کریم و احکام سازنده اسلام سر و کارى ندارند، و شکستن سر و دستها و در و پنجرهها و کوبیدن تا سرحد مرگ و پرتاب کردن جوانان بىپناه را از پشت بامها (به جرم اظهار عقیده بر خلاف حزب شاهى و به جرم سوگوارى براى مقتولین 15 خرداد) که به حَسَب نقل بعض مطبوعات خارجى، عدد مقتولین به 45 نفر و عدد مجروحین بسیار است که در بیمارستانها پذیرفته نشدهاند؛ و بیش از سیصد نفر در زندانها به سر مىبرند که سرنوشت آنها معلوم نیست. این است وضع کشور مترقى! این است معیار دموکراسى شاه! این است حال مملکت آزادمردان و آزادزنان! تأسف از وضع مطبوعات ایران که مستقیماً زیر نظر سازمان اداره مىشوند، و هر چه دیکته کنند مىنویسند و هر تهمتى خواستند به هر مقامى مىزنند.
ولى با همه مصیبتها، بیدارى ملت مایه امید است. مخالفت دانشگاههاى سرتاسر ایران- به حَسَب اعتراف شاه- و مخالفت علماى اعلام و طبقه محصلین و طبقات مختلف ملت با همه فشارها و قلدریها، طلیعه به دست آوردن آزادى و رهایى از قید استعمار است. شرکت نکردن ملت غیور در حزب فرمایشى و انتخابات خائنانه، نمونه بیدارى و پیروزى است.
این جانب به ملت بزرگ عزیز ایران پس از تسلیت در این مصیبتهاى دلخراش و تسلیت در اهانت به قرآن کریم و حریم اهل بیت طهارت- علیهم السلام- و تسلیت در واقعه 15 خرداد 42 و هفده خرداد 54، تبریک مىگویم بر این روشنفکرى و آزادمنشى! تبریک مىگویم بر طلوع صبح آزادى و قطع ریشه استعمار و عمال خبیث آن! سلام من بر مقتولین و مصدومین 15 خرداد! سلام من بر مصدومین و مظلومین هفده خرداد! سلام من بر طبقات اهل علم و خطباى محترم! سلام من بر جوانان غیرتمند دانشگاههاى ایران! سلام من بر مؤمنین و مسلمین سراسر کشور که با عدم شرکت در حزب تحمیلى و انتخابات غیر قانونى مشت محکم بر دهان یاوه سرایان زدند و وفادارى خود را به اسلام و مسلمین ثابت کردند! سلام من بر زندانیانى که در راه هدف مقدس اسلام در زیر شکنجه به سر مىبرند! سلام من بر جوانان و دانشجویان غیرتمند ایرانى خارج کشور که با کوشش ارزنده خود، به اسلام و برادران مُسْلِم خود خدمت مىکنند و فجایع استعمار و عمال آن را برملا مىکنند.
من در این لحظههاى آخر عمر، نگرانیهاى فراوان دارم. خوف از آن دارم که این شخص، که با هر حیلهاى متشبث شد مواجه با مخالفت ملت و طبقه جوان شد، بیش از این مبتلاى به تشنج اعصاب شود و ملت مظلوم را بیش از این به خاک و خون کشد و با تهمت «مرتجع سیاه» و «بىوطن سرخ»، علماى اسلام و دانشمندان و روشنفکران را قتل عام کند. به خداوند متعال از شرّ عناصر خبیثه پناه مىبرم و قطع ایادى اجانب را مسألت مىنمایم. و السلام علیکم و رحمة اللَّه.
روح اللَّه الموسوی الخمینى
صحیفه امام، ج3، ص: 100-102
.
انتهای پیام /*