عناوین کل مطالب

لَنْ تَرانی

تا جلوه‌ی‌ او جِبال را دَک نکندتا صَعْق، تو را از خویش مُنْدَک نکندپیوسته خطاب «لَن تَرانی‌»[1]شنوی‌فانی‌ شو! تا خود از تو مُنفّک نکند.اردیبهشت 13631- تلمیح ...

جفا

فولادْدلی‌ که آه نرمش نکُندیا ناله‌ی‌ دلْ‌سوخته گرمش نکُندطوقی‌ ز جفا فکنده بر گردن خویشآزارِ دلم دُچار شرمش نکُند.اسفند 1363

حجاب

آنان که به علمِ فلسفه می‌نازندبر علم دگر، به آشکارا تازندترسم که در این حجاب اکبر، آخرسرگرم شوند و خویشتن را بازند.اردیبهشت 1363

فلسفه

فاطی‌ که فنون فلسفه می‌خوانداز فلسفه «فاء» و «لام» و «سین» می‌دانداُمّید من آن است که با نور خُداخود را ز حجاب فلسفه برهاند.اردیبهشت 1363

جلوه ی حق

موسی‌ٰ نشده کلیم کی‌ خواهد شددر طور رهش مقیم کی‌ خواهی‌ شدتا جلوه‌ی‌ حق تو را ز خود نرهاندبا یٰار ازل، ندیم کی‌ خواهی‌ شُد.اردیبهشت 1363

رها باید شد!

پریشان

تا تکیه‌گهت عصای‌ بُرهان باشدتا دیدگهت کتاب عرفان باشددر هجر جمال دوست، تا آخر عُمرقلب تو دگرگون و پریشان باشد.بهمن 1363

قبله

ابروی‌ تو قبله‌ی‌ نمازم باشدیاد تو گره گُشای‌ رازم باشداز هر دو جهان، بر فِکنم روی‌ نیازگر گوشه‌ی‌ چشمت به نیازم باشد.اسفند 1366

عارف

آن کسی‌ که به زعم خویش عارف باشدغوّاص به دریای‌ معارف باشدروزی‌ اگر از حجاب آزاد شودبیند که به لاک خویش واقف باشد.اردیبهشت 1363

عید

این عید سعید، عید اسعد باشدملّت به پناه لُطف احمد باشدبر پرچم جُمهوری‌ اسلامی‌ ماتمثال مُبارک مُحمّد(ص) باشد.12 فروردین 1363

نشان

فاطی‌ گُل بوستان احمد باشدفرزند دلارام مُحمّد باشدگُفتار من از نشانِ «سُلطانی‌» و «صدر»در جبهه‌ی‌ سعد او مؤیّد باشد.اسفند 1366

راه

فصلی‌ بگشا که وصف رویت باشدآغازگر طُرّه‌ی‌ مویت باشدطومار علوم فلسفه در هم پیچیارا! نظری‌ که رَه بسویت باشد.14 اسفند 1363

حجاب اکبر

فاطی‌ که به علم فلسفه می‌نازدبر عِلم دگر به آشکارا تازدترسم که در این حجاب اکبر آخرغافِل شود و هستی‌ خود را بازد.اردیبهشت 1363

سفر

از هستی‌ خویشتن گُذر باید کردزین دیو لعین، صرف نظر باید کردگر طالب دیدار رُخ محبوبی‌از منزل بیگانه سفر باید کرد.اردیبهشت 1363

حذر

فاطی‌! به سوی‌ دوست سفر باید کرداز خویشتنِ خویش گذر باید کردهر معرفتی‌ که بوی‌ هستی‌ تو داددیوی‌ است به ره، از آن حذر باید کرد.اردیبهشت 1363

فنا

صوفی‌! به ره عشق صفا باید کردعهدی‌ که نموده‌ای‌ وفا باید کردتا خویشتنی‌، به وصل جانان نرسی‌خود را به رهِ دوست فنا باید کرد.فروردین 1363

طریق

فاطی‌ که طریق ملکوتی‌ سُپردخواهد ز مقام جبروتی‌ گُذردنابینایی‌ است کو ز چاه ناسوتبی‌راهنما بسوی‌ لاهوت رود.اردیبهشت 1363

نتوان یافت!

با فلسفه، ره به سوی‌ او نتوان یافتبا چشم علیل، کوی‌ او نتوان یافتاین فلسفه را بِهِلْ که با شهپر عشقاشراقِ جمیلِ رویِ‌ او نتوان یافت.اردیبهشت 1363

هستیِ دوست

جُز هستی‌ دوست در جهان نتوان یافتدر «نیست» نشانه‌ای‌ ز جان نتوان یافت«در خانه اگر است یک حرف بس است»در کوْن و مکان به غیر آن نتوان یافت.اردیبهشت 1363

گمان

افسوس که ایّام جوانی‌ بگذشتحالی‌ نشد و جهان فانی‌ بگذشتمطلوب همه جهانْ، نهان است هنوزدیدی‌ همه عُمر، در گمانی‌ بگذشت؟12 اسفند 1363

افسوس!

افسوس که عُمر در بطالت بگذشتبا بار گُنه، بدون طاعت بگذشتفردا که به صحنه‌ی‌ مُجازات رومگویند که هنگامِ ندامت بگذشت. 

شیرین

در محفل دوستان بجز یاد تو نیستآزاده نباشد آنکه آزاد تو نیستشیرین‌لب و شیرین‌خط و شیرین‌گفتارآن کیست که با این همه، فرهاد تو نیست؟اسفند 1363

عشق

آن دل که به یاد تو نباشد دل نیستقلبی‌ که به عشقت نتپد، جُز گِل نیستآن کس که ندارد به سر کوی‌ تو راهاز زندگی‌ بی‌ثمرش حاصِل نیست.بهمن 1363

ایمان

آن را که زمین و آسمانش جا نیستبر عرش برین و کُرسیش مأوا نیستاندر دل عاشقش بگنجد، ای‌ دوست!ایمان است این و، غیر از این معنا نیستخرداد 1363

مهمان

هر ذرّه، در این مزرعه مهمان تو هستهر ریشْ‌دلی‌ بحق پریشان تو هستکس را نتوان یافت که جویای‌ تو نیستجوینده‌ی‌ هر چه هست، خواهان تو هستاردیبهشت 1363

طوطی وار

فاطی‌ که به دانشکده ره یافته استالفاظی‌ چند را به هم بافته استگویی‌ که به یک دو جُمله‌ی‌ طوطی‌وارسوداگرِ ذاتِ پاکِ نایافته است.خرداد 1363

دُرّ یتیم

فاطی‌ که به نور فطرت آراسته استاز قید حجابِ عقل پیراسته استگویی‌ که ز بحر نور «سُلطانی‌» و «صدر»این دُرّ یتیم، پاک برخاسته است.اردیبهشت 1367

پرچم

این عید سعید عیدِ حزبُ‌ الله استدشمن ز شکستِ خویشتن آگاه استچون پرچم جُمهوری‌ اسلامی‌ ماجاوید به اسمِ اعظمِ الله است.12 فروردین 1363

تشنه ی پاسُخ

ای‌ دوست هر آنچه هست، نور رُخ توستفریادرس دل، نظر فرُخ توستطی‌ شد شب هجر و مطلع فجر نشد[1]یارا! دل مُرده تشنه‌ی‌ پاسخ توست.18 اسفند 13631- در دستنوشته ی دیگر: «طی شد شب قدر ...

ما عَرَفْناکَ

فاطی‌ که ز من نامه‌ی‌ عرفانی‌ خواستاز مورچه‌ای‌، تخت سُلیمانی‌ خواستگویی‌ نشنیده «ما عَرَفْناکْ»[1]از آنکجبریل از او نفخه‌‌ی‌ ...