عناوین کل مطالب

یاران نظری !

یاران! نظری‌ که نیک‌اندیش شومبیگانه ز قید هستی‌ خویش شومتکبیر زنان رو سوی‌ محبوب کُنماز خرقه برون آیم و درویش شوم.اسفند 1363

قطره

من پشّه‌ام، از لُطف تو طاووس شومیک قطره‌ام، از یم تو قاموس شومگر لُطف کنی‌ پر بگُشایم چو مَلَکآماده‌ی‌ پابوس شه طوس شوم.اسفند 1363

گُناه

تا چند ز دست خویش فریاد کنم؟از کرده‌ی‌ خود، کُجا روم داد کُنم؟طاعات مرا، گناه باید شمری‌پس از گنه خویش، چسان یاد کُنم؟اسفند 1363

واله

گر بر سر کوی‌ تو نباشم چه کنم؟گر واله‌ی‌ روی‌ تو نباشم چه کنم؟ای‌ جان جهان به تار موی‌ تو اسیر!گر بسته‌ی‌ موی‌ تو نباشم چه کنم؟اسفند 1363

مدد نما!

ای‌ دوست! مدد نما که سیری‌ بکُنمطاعت به کناری‌ زده، خیری‌ بکُنمفارغ ز توییّ‌ و منی‌ و سِرّ و علنیاری‌ طلبم، روی‌ به دیری‌ بکُنم.اسفند 1363

آن روز

آن روز که ره به سوی‌ میخانه برمیاران همه را به دلق و مسند سپُرمطومار حکیم و فیلسوف و عارففریادکشان و پای‌‌کوبان بدرم.14اسفند 1363

از دست تو ...

از دست تو، در پیش که فریاد برم؟از دادستان همچو تویی‌ داد برمگر لُطف کُنی‌، نوازیم با نظری‌صاحبنظران را همه از یاد برم.اسفند 1363

یاد

از دست فراقت، برِ کی‌ داد برم؟فریادرس! از تو، به که فریاد برم؟طوفان غمت رشته‌ی‌ هستی‌ بگسیختیاد تو شود، یاد خود از یاد برم.اسفند 1363

کوی دوست

گر بر سر کوی‌ دوست راهی‌ دارمدر سایه‌ی‌ لطف او پناهی‌ دارمغم نیست، که راه رفت و آمد باز استطاعت اگرم نیست، گناهی‌ دارم.اسفند 1363

چه کُنم؟

فرهادم و سوز عشق شیرین دارماُمّید لقای‌ یار دیرین دارمطاقت ز کف رفت و ندانم چه کُنمیادش همه شب در دل غمگین دارم.18 اسفند 1363

بیگانه ی خویش

غرق کمال

آن روز که عاشق جمالت گشتمدیوانه‌‌ی‌ روی‌ بی‌مثالت گشتمدیدم نبود در دو جهان جُز تو کسی‌بیخود شدم و، غرق کمالت گشتم.اسفند 1363

رُسوای تو

پروانه‌ی‌ شمع رُخ زیبای‌ توامدلباخته‌ی‌ قامت رعنای‌ توامآشفته‌ام از فراقت دلبر حُسن!برگیر حجاب من که رُسوای‌ توام.اسفند 1363

دام دل

افتاده به دام شمع، پروانه‌ی‌ دلحاشا! که رها کند غمش خانه‌ی‌ دلمطرود شود ز جرگه‌‌ی‌ درویشاندیوانه وشی‌ که نیست دیوانه‌ی‌ دل.12 اسفند 1363

عقل و عشق

ای‌ عشق! ببار بر سرم رحمت خویشای‌ عقل! مرا رها کن از زحمت خویشاز عقل بریدم و به او پیوستمشاید کشدم بلطف در خلوت خویش.بهمن 1363

جوینده ی تو

ای‌ یاد تو، روحبخش جان درویشای‌ مهر جمال تو دوای‌ دل ریشدلها همه صیدهای‌ دربند تواندجوینده‌ی‌ تو است هر کسی‌، در هر کیش.14 اسفند 1363

مُدّعی

از صوفیها، صفا ندیدم هرگززین طایفه من وفا ندیدم هرگززین مُدعیّان که فاش «اَنَاالْحق» گویندبا خودبینی‌، فنا ندیدم هرگز.اردیبهشت 1363

فیض وجود

جز فیض وجود او نباشد هرگزجز عکس نمود او نباشد هرگزمرگ است اگر هستی‌ دیگر بینی‌بودی‌ جُز بود او نباشد هرگز.اردیبهشت 1363

مهجور

گر اهلْ نه‌ای‌، ز اهل حق خُرده مگیر[1]ای‌ مُرده! چو خود زنده‌دلان، مُرده مگیربرخیز از این خواب گران، ای‌ مهجور!بیدار دلانْ خواب گران برده مگیر!اردیبهشت 13631- حافظ با ...

بی قرار

یاران! دل دردمند ما را نگرید!طوفان کُشنده‌‌ی‌ بلا را نگرید!از ما، دل بی‌قرار و پُرشور و نوافارغْ، دل یار بی‌وفا را نگرید!12 اسفند 1363

راه معرفت

آن کس که ره معرفة الله پویدپیوسته ز هر ذرّه خُدا می‌جویدتا هستی‌ خویشتن فرامُش نکندخواهد که ز شِرک عطر وحدت بوید.اردیبهشت 1363

آن کیست؟

آن کیست که روی‌ تو، به هر کوی‌ ندید؟آوای‌ تو در هر در و منزل نشنید؟کو آنکه سُخن ز هر که گفت از تو نگفت؟آن کیست که از می‌ وصالت نچشید؟ 

بُت

با چشمِ «منی» جمال او نتوان دیدبا گوش «تویی‌» نغمه‌ی‌ او کس نشنیداین «ما و تویی‌» مایه‌ی‌ کوری‌ و کری‌ استاین بُت‌ ...

قرار

جُ‍ز یاد تو، در دلم قراری‌ نبودای دوست! بجز تو غمگساری نبوددیوانه شدم، ز عقل بیزار شدمخواهان تو را به عقل کار‌ی‌ نبود.بهمن 1363

پند

تا دوست بود، تو را گزندی‌ نبودتا اوست، غبار چون و چندی‌ نبودبگذار هر آنچه هست و، او را بگُزیننیکوتر از این دو حرف، پندی‌ نبود.خرداد 1363

فروغِ رُخ

آن کسی‌ که رخش ندید، خُفّاش بودخورشیدْ، فروغ رُخ زیباش بودسرّ است و هر آنچه هست اندر دو جهاناز جلوه‌ی‌ نور روی‌ او فاش بود.اسفند 1363

بی راهه

علمی‌ که جُز اصطِلاح و الفاظ نبودجُز تیرگی‌ و حجاب چیزی‌ نفزودهر چند تو حکمت الهی‌ خوانیشراهی‌ به سوی‌ کعبه‌ی‌ عاشق ننمود.اردیبهشت 1363

سوی او

ذرّات وجود عاشق روی‌ ویندبا فطرت خویشتن ثناجوی‌ ویندناخواسته و خواسته، دلها همگی‌هر جا که نظر کُنند در سوی‌ ویند.اردیبهشت 1363

ثنای حق

ذرّات جهان، ثنای‌ حق می‌گویندتسبیح کُنان لقای‌ او می‌جویندما کوردلان، خامُششان پنداریمبا ذکر فصیح، راه او می‌پویند.اردیبهشت 1363

همراز

آن شب که همه میکده‌ها باز شوندیاران خرابات هم‌آواز شوندفارغ ز رقیب، در کنار محبوبطومار فراقْ بسته، همراز شوند.18 اسفند 1363