قرار گرفتن در جاذبه محبت خدا که در نتیجة تقوا به وجود می آید، بالاترین مرحلة تکامل یک انسان است؛ زیرا تا آدمی از زرق و برق دنیوی حیات نگذرد و زنجیری را که با دست خود به جهت علاقه به مال و منال و مقام و شهرت به روح خود بسته است باز نکند، موفق به قرار گرفتن در جاذبة محبت خداوندی نمی گردد. تقوا دو جزء اساسی سلبی و ایجابی دارد: جزء سلبی آن عبارت است از: صیانت ذات از آلودگی های شئون طبیعی محض و تمایلات حیوانی و نگهداری ذات از تباه شدن در شعله های سوزان خودخواهی. این جزء از تقوا مقدمة ضروری گردیدن تکاملی است که هر اندازه بیشتر مراعات شود بر آمادگی برای تحول و دگرگونی افزوده می شود و همة آیات مربوط به لزوم تزکیه و تهذیب نفس و بسیاری از اصول و قواعد اخلاقی مربوط به این جزء از تقوا است. جزء ایجابی آن عبارت است از: تحصیل صفات حمیده و عالیة انسانی و اعتقاد به تحت سلطه و نظارة خداوندی قرار گرفتن و قرار دادن خود در جاذبة کمال و صعود بر مقام من حقیقی.
ادامه