مجله نوجوان 69 صفحه 5

حبیب بابایی خرده تاریخ می نویسم یادگاری . . . جمله ها و ابیاتی به عنوان یادگاری به در و دیوار و محل های دیگر می نویسند ، سابقۀ طولانی دارد . کلمۀ « یادگار » از قرن دوم هجری به بعد حتی در اشعار عربی هم دیده می شود و تقریباً در معنی به یاد چیزی کاری را انجام دادن آورده شده است . در قرون سوم و چهارم یادگارنویسی چنان رایج بوده و یادگارنویسان به اندازه ای به دیوار بنا های قدیمی یادگار می نوشته اند که بسیاری از جهانگردان و مورخین از دیدن این همه خط و خطوط بر در و دیوار شهرها شگفت زده شده اند ! یادگارنویسی منحصر به کودکان یا دیوانگان نبوده ، افراد سالخورده هم در مواردی یادگاری می نوشتند . شماری از بزرگان و وزرا هم به این درد دچار بوده اند ! اسباب بازی های قدیمی اسباب بازی برای کودکان و چیز هایی شبیه به عروسک برای دختر بچه ها از روزگار قدیم وجود داشته است . هر چند که نویسندگان آن زمانها برای این گونه امور اهمیتی قائل نبودند ، امّا از لابه لای نوشته و اشعاری که از آن روزها در دست است ، می توان به وجود این چیزها پی برد . تا قرن پنجم هجری عروسک برای دختران معمول بوده . چنین پیداست که در ایام عید تصویر حیوانات و شمشیر و سپر چوبی و شیپور سفالی به عنوان اسباب بازی کودکان در بازار فروخته می شده است . در شهر بغداد بازاری مخصوص فروش اسباب بازی کودکان وجود داشته که دارای متصدی هم بوده است .