مریم شکرانی
ما ناپلئونیها !
عزیزان نمره ناپلئونی ! ما برای شما یک مقاله کاملاً ویژه داریم ، چرا که شما عزیزان به دلیل موقعیت ویژه تان بهتر قادر به درک این مبحث هستید . گرچه ممکن است موضوع بحث کمی توی ذوق بزند ولی شما نبایستی توجه کنید چون تقصیر از ما نیست ، تقصیر از معلم انشا های اند خلاقیتمان است که اهمیت موضوعات مهم را کم رنگ می کنند .
تبصره : زرنگان عزیز کلاس هم می توانند از این مقاله استفاده کنند ولی از آنجایی که تجربه نشان داده است ، این عزیزان به طرز عجیبی بر مواضع خود پافشاری دارند و مثل کنه به علم و دانش چسبیده اند . ما اصراری نداریم . به جهنم سیاه ! خود دانند . (جداً باید این اصرار عجیب زرنگان به درس خواندن ، روان شناسی شود . شاید خدای ناکرده این دوستانمان بیمار باشند ، وگرنه درس خواندن واقعاً چه نفعی به آدم می رساند ؟ اگر شما هم نمی دانید ، لااقل این مقاله را تا ته بخوانید تا نکاتی را خدمتتان عرض بفرمایم .)
اما موضوع بحث ما : علم بهتر است یا ثروت ؟ واضح و مبرهن است که فوتبالیست شدن !
همیشه راه سومی وجود دارد ، این یادتان باشد . ببینید عزیزان من ! چه کاری هست که آدم برود دوران خوش کودکی و نوجوانی اش را هدر بدهد که فوقش یک کارنامه درخشان کف دستش بگذارند ؟ اصلاً آدم برای چی باید یک عالمه چیز های الکی به زور توی مغزش بریزد ، چیز هایی که یک سر سوزن هم به درد نمی خورند ؟ مثلاً به ما چه ربطی دارد که لویی پاستور چه کار کرد یا انیشتین با کدام نظریه اش حال یک دانشمند دیگر را گرفت ؟ البته می گویند که این عزیزان برای راحتی و رفاه بشریت نقش مهمی ایفا کرده اند . خب ، دستشان درد نکند ولی چرا به ما می گویند ؟ ما که با همین نمره های ناپلئونی مان بارها اثبات کرده ایم که به هیچ وجه من الوجوه قصد نداریم راه این بزرگان محترم را ادامه دهیم ، پس چرا این دولت می آید و بودجه اش را به پای ما هدر می دهد ؟ ( می گویم خدا بیامرز این ناپلئون هم عجب آدم باحالی بوده ها ! روی هر چی بچه زرنگ را ایشان کم کرد . آن ها فکر می کنند ما بچه ناپلئونی ها حق نداریم در تاریخ مطرح شویم .) بله ، می گفتیم . پس چرا این دولت بودجه اش را برای ما هدر می دهد ؟ در همین جا ، جا دارد بنده به دولت پیشنهاد بفرمایم که ای مسئولان عزیز ! بیایید و این پول و بودجه را دست خودمان بدهید تا ما برویم کلاس فوتبال ثبت نام کنیم چون استعداد ورزشی مان به خصوص فوتبالمان صد پله بیشتر است . شما استعداد والیبالت بهتر است ؟ ( هیس ! بچه یک دقیقه دندان روی جگر بگذار ببینم . وقتی من می گویم فوتبال ، یک چیزی می دانم . هی نیا جلوی این مسئولین وسط حرف آدم بپر . ضرر می کنی ها !) بله ، ای مسئولان عزیز ! این چه کاری است که شما گرامیان وقتتان را روی رشد ما در راه علم هدر بدهید ؟ باور کنید ما واقعاً کشش آن را نداریم . این پدر و مادر های ما که گوش نمی دهند و همه اش به فکر این هستند که آبرویشان جلوی در و همسایه نرود ، وگرنه بنده نوعی هرگز کلاس اول ابتدایی هم ثبت نام نمی کردم چه برسد به این که برای کسب نمره های ناپلئونی سالها رنج و سختی را نیز بر خویش هموار سازم . چرا اسراف می کنید ؟ گناه دارد . بنده و امثال بنده هر سال با نمره های زیبایمان داریم این سخن را به گوش جهانیان می رسانیم که ما اهل درس خواندن و ادامه این مسیر نیستیم ، پس چرا شما بودجه مان را نمی دهید که ما برویم پی کار خودمان ، پی استعداد فوتبالمان ؟ چرا ، واقعاً چرا ؟
مثلا چرا می خواهید به زور به ما بفهمانید که اگر اسید سولفوریک را انگولک کنیم و این ماده و آن ماده را رویش بریزیم منفجر می شود ؟ ما اصلا تا به حال اسید سولفوریک را با چشمهایمان دیده ایم ؟ ما چه کار کنیم که کار قلب و کلیه و معده چیست ؟
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 79صفحه 6