آسمانی ها
تو واقعا فوق العاد های
خیلی وقتها خدا آدم را دعوت می کند به نگاه کردن ، ولی حیف که ما آدمها ، خوب نگاه کردن را بلد نیستیم . ما ذوق زده نمی شویم ، تعجب نمی کنیم و اصلا حواسمان نیست که خدا همین جاست . توی همین باغچه ، لای همین ابرها ، روی همین ثانیه ها . چشم های ما به همه چیز عادت کرده اند ، به همه چیز . تو چی؟ تو چه جوی نگاه می کنی؟ تا حالا شده که با دیدن چیزی ، مثلا یک درخت ، یک پرنده یا یک منظره ، آنقدر تعجب کنی یا لذت ببری که بگویی : خدایا! تو واقعا فوق العاده ای؟!
عرفان نظر آهاری
قنوتِ شکر
و خداوند ، مهربان است و گرمای محبت خداوند دانه ها را از دل خاک می رویاند .
و خداوند مهربان است و مهربانی اش ابری می شود و می بارد و زمین تشنه ، با این همه دست سبز ، در قنوت شکر است .
و خداوند مهربان است که پرنده ها هستند . آسمان ، آبی است ، رودها جریان دارند ، خوشه های گندم می رقصند .
و خداوند ، مهربان است که مهربانی هست و می توان صمیمانه با او حرف زد .
و خداوند ، مهربان است که گناهان ما را می بیند و ندیده می گیرد .
و خداوند ، همه مهربانی است و مهربانی خداوند ، در ذره ذره هستی جریان دارد . و هستی جریان پیوسته مهربانی خداوند است
قربان ولیئی
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 148صفحه 34