شعر
سهیل محمودی
از پیوند و درستی
نرمای آب و
گرمای خاک..........
و شرم تماشا
که از سکوت میآمد.
هفتاد و دو پیمانه
که صبرشان لبریز بود و
بغض شکستۀ کودکان
از پیوند و
درستیشان میگفت
سواران تشنه
کنار رود
از خویش گذشتند
***
اکنون
این موج نیست
که میبینی
فرات
سیلی به روی خویش میزند
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 153صفحه 34