مجله نوجوان 224 صفحه 11

آنژین چیست ؟ گلودردهای پی در پی ، ممکن است علامت آنژین باشد نقش لوزه ها ، تولید مواد شیمیایی است که با عفونت های گلو مبارزه می کنند ، اما اغلب ممکن است خود لوزه ها هم عفونی شوند . گاهی اوقات ، باقی مانده غذا در فضاهای کوچکی که در کنار لوزه ها قرار دارد ، باکتری های این باقی مانده ها را می خورند و سپس به لوزه ها حمله می کنند . در این حالت ، استفاده از آنتی بیوتیک می توانند عفونت را ازبین ببرد . چندین سال است که جراحی لوزه کودکان بسیار شایع است . اما امروزه جراحی لوزه فقط در مواقعی که چاره دیگری وجود ندارد (به عنوان آخرین راه حل) ، انجام می شود . همان طور که می دانید ، لوزه ها نقش دفاعی بسیار مهمی در مبارزه با عفونت گلو دارند . راه شیری نوار کم رنگ مه مانندی که آسمان را دربر گرفته است، «راه شیری» نام دارد. تا سال 1609 میلادی که نخستین تلسکوپ ساخته شد، کسی نمی­دانست که راه شیری چیست. سپس کشف شد که راه شیری، مجموعه­ای از میلیاردها ستاره­ی کم نور است. در حدود سال 1800، ستاره شناسان دریافتند، ستارگان راه شیری در مجموعه­ی بزرگی به شکل یک کلوچه گرد آمده­اند. این مجموعه ستارگان، کهکشان نامیده می­شود. اختر شناسان ابتدا تصور می­کردند که خورشید در نزدیکی مرکز کهکشان راه شیری قرار گرفته است. بعدها دریافتند، مرکز کهکشان ما 24هزار سال نوری در راستای صورت فلکی قوس (کمان) با زمین فاصله دارد . در ضمن ، یک سال نوری مسافتی است که نور در یک سال طی می کند و تقریباً شش تریلیون کیلومتر است . با این سرعت ، نور خورشید تقریباً هشت دقیقه طول می کشد تا به زمین برسد . اگر شما بتوانید با سرعت نور حرکت کنید ، طی یک ثانیه می توانید هفت و نیم بار زمین را دور بزنید . این سوی کهکشان تا سوی دیگر آن 100 هزار سال نوری فاصله دارد . کهکشان از یک گوی مرکزی متشکل از ستارگان پیر قرمز رنگ و یک صفحه­ی خارجی مسطح حاوی گاز و غبار و ستارگان آبی جوان تشکیل شده است . بخش مرکزی راه شیری باید بسیار درخشان تر به نظر برسد ، ولی ابرهای غباری شکل، آن را از دید ما پنهان می کنند . خورشید ما در صفحه ی خارجی ، در بازوی جبار (شکارچی) کهکشان قرار گرفته است . جبار، قنطوس، قوس و بر ساووش (برساووس) چهار بازوی مارپیچی کهکشان ما هستند . تعداد ستارگانی که کهکشان ما را تشکیل می دهند ، دست کم به دویست میلیارد می رسد . ستارگان را ابرهای پهناور غبار و گاز پدید می آیند با توجه به این که کهکشان ما ستارگان بسیار زیادی دارد ، ستارگان فراوانی در مراحل سنی متفاوت ، در آن یافت می شود . خورشید ما حدود پنج میلیارد سال پیش پدید آمد . ستارگان عمر جاودانی ندارند و ممکن است بسیاری از آن ها در همین لحظه در حال مرگ باشند . بزرگ ترین ستارگان سرانجام منفجر می­شوند و مواد بیشتری به ابرهای غباری شکل که ستارگان جدید از آن ها زاده می شوند ، می افزایند . در واقع ستارگان پر جرم فقط چند میلیون سال زندگی می کنند و سپس منفجر می شوند و به صورت غولی قرمز درمی آید . خورشید ما میلیاردها سال دیگر عمر می­کند و سپس منفجر می شود . داستان زندگی خورشید به شکل آرامی پایان خواهد یافت؛ بدین صورت که جمع و کوچک می شود و به شکل ستاره ی کوتوله ی سفیدی درمی آید ! منبع : سایت نسیم رضوان دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 12 پیاپی 224 / 13 تیر 1388