غذایی و طعم ها و ویتامین ها را داراست درست مانند مواد خمیری فیلم "2001 یک آدیسه فضایی" که تحت عنوان غذا به فضانوردان داده می شد و بر روی کاغذ هر کدام ، نام یک غذا نوشته شده بود) و تماشای تصاویری که بر روی صفحات بزرگ نمایشگر پخش می شود ، هستند . هیچکس با فرد دیگری سخن یا صحبتی ندارد ، اظهارنظری نمی کند و همه از فرط بی تحرکی آنقدر چاق و تنبل شده اند که قادر به حرکت نیستند و حتی نوشابه ها و سایر وسایل مورد نیازشان را روبات ها تامین می کنند ، چنانچه اگر روباتی به آنها کمک نکند ، حتی نمی توانند از روی زمین بلند شوند .
همه این حرکات و اقدامات را کامپیوتر اصلی ایستگاه به نام "اوتو" برعهده دارد که کپی بلاتردید کامپیوتر معروف فیلم "2001 : یک ادیسه فضایی" یعنی "هال" به نظر می رسد . همچنانکه "هال" تمامی فرآیند های سفینه کهکشان پیمای آن فیلم و حتی نبض زندگی دانشمندان منجمد شده ، نفس کشیدن فضانورد های سفینه و ارتباطشان با جهان بیرون و درون را برعهده داشت و درنهایت هم در مقابل آنها ایستاد ، "اوتو" هم به همین شکل طراحی شده و حتی در صحنه نهایی تقابلش با کاپیتان (که بدون کمترین تغییر از فیلم یاد شده گرفته شده و حتی با همراهی موسیقی "چنین گفت زرتشت" اشتراوس نیز بر آن تاکید می شود) ، مانند "هال" با از کار افتادن صفحه حافظه اش ، به تدریج خاموش می گردد .
در مقابل آن آدم های روباتیک ، تماشاگر شاهد فوران احساسات "وال ای" در ابتدا و سپس "ایو" بدون احساس و خشن در صحنه های پایانی فیلم است . در همان سکانس های ابتدایی ، "وال ای" به خوبی شخصیت تنها و خسته اش را بروز می دهد . با مرور کلکسیون هایش ، با شنیدن آهنگ های مورد علاقه اش و با کسالتی که بعضا در رفتارش نشان می دهد و حتی موقع برخاستن از خواب مانند یک آدم بی حال و بی انگیزه می نماید .
از طرف دیگر "ایو" است که در آغاز کاملا مانند یک روبات بی احساس و خشک عمل می نماید ولی از اولین برخوردش در ایستگاه
دوست نوجوانان
سال پنجم / شماره 12 پیاپی 224 / 13 تیر 1388
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 224صفحه 32