بلندای آن روح
تو را می شناسیم و خورشید را
افق های سرسبز امید را
تو را می شناسیم و مهتاب را
بلندای آن روح بیتاب را
تو را می شناسیم و پیوند را
صمیمیت گرم لبخند را
تویی آفتاب بر افروخته
زبان فصیح دل سوخته
نگاه تو آغاز روئیدن است
خدا را همین شیوۀ دیدن است
نهادیم دل را به خط ولا
سپردیم تن را به شط بلا
هلا ابر بارانی نو بهار
بر این دشت عطشان دمادم ببار
محمدرضا ترکی(بیفرار)