مجله کودک 48 صفحه 24

قصۀ دوست دردسرهای جادوگر کوچولو نویسنده: اُتفرید پرویسلر مترجم: سپیده خلیلی هفته­های گذشته خواندید که ... جادوگر کوچولوی 127 سالۀ! قصۀ ما مخفیانه در گردهمایی جادوگران شرکت کرد، مجازات شد و جارویش را در آتش انداختند. جادوگر کوچولو به فکر انتقام افتاد، اما کلاغش ((آبراکساز)) به او یادآوری کرد که: ((جادوگر کوچولو به سلطان جادوگرها به سلطان جادوگرها قول داده جادوگر خوبی باشد.)) جادوگر پس از آنکه به همراه کلاغش به دهکده رفت و جارویی نو خرید، سوارش شد و پس از مدتی کلنجار رفتن با جارو، جارو را رام کرد و به خانه برگشت، در حالی که سعی می­کرد جادوگر خوبی باشد و شیطنت نکند ... از آن به بعد،جادوگر کوچولو نه تنها روزی شش ساعت، بلکه هفت ساعت کتاب جادو را مطالعه می­کرد. می­خواست تا شب مراسم گردهمایی بعدی، هر چیزی که از یک جادوگر خوب انتظار می­رود، همه را در سرش فرو کند. یاد گرفتن، کمتر خسته اش می­کرد،او هنوز هم جوان بود. به زودی می­توانست همه ی هنرهای مهمّ جادوگری را به کار بگیرد. در آن میان، گاهی هم به پیاده روی می­رفت. چون وقتی که آن همه ساعت را با پشتکار تمرین می­کرد، به تنوع احتیاج داشت.از وقتی که صاحب جاروی تازه شده بود، حتی پیش آمده بود که گاه گاهی پیاده در جنگل راه برود.چون اجبار به راه رفتن با به دلخواه راه رفتن خیلی فرق دارد. یک بار دیگر، وقتی که با آبراکساز کلاغ در جنگل پرسه می­زد، به سه پیرزن برخورد. آن سه سبد هایی روی پشت خود حمل می­کردند و طوری به زمین نگاه می­کردند که انگار دنبال چیزی می­گردند. جادوگر کوچولو پرسید: «شما دنبال چی می­گردید؟»