مجله کودک 164 صفحه 11

آخه این چه وضع زندگیه؟ همه چیزمان ریخته پاشیده شده. اون از وضع کمدم. اون از وضع لباس هام، این هم از وضع درس و مشقم. آخه مگه می شه این جوری درس نوشت؟ نیکا: «آی آقا، دیوار منو خراب کردی بس نبود حالا اومدی این جا رو بدرنگ کنی؟ لباست پر از رنگه، مواظب باش درسهام رنگی نشه. خدایا چیکار کنم؟ کجا برم؟ چرا من هر جا میرم..» نقاش: «دختر خانم داد نزن، میرم از یک جای دیگه شروع می کنم.» مامان: «نیکا تو امروز چت شده؟» نیکا: «دیگه حسابی کلافه شدم، کی این آقاهه کارش رو تمام می کنه؟ حتی گوشه لباس ملیکا هم رنگی شده.» مامان: «این بنده خدا که از صبح تا شب داره زحمت می کشه...» نیکا: «چه زحمتی؟ چقدر از اون طرفداری می کنین؟ یه قلم... رنگ زدن به در و دیوار که کاری نداره.» مامان: «جداً، بفرمائید، این نردبان و این قلم مو و این رنگ و این اتاقت.» نیکا: «حالا شد. یه ساعت دیگه که بیائید و این جا را ببینید کلی کیف می کند و می فهمید رنگ یعنی چی.» بعضی کارها این طوری است. تا دست به کار نشویم سختی اش را حس... نمی کنیم. یک ساعت که هیچ، به یک ربع هم نمی رسد شانه هایمان درد می گیرد، سرمان گیج می رود و حتی ممکن است مثل نیکا، یک دفعه ببینیم که تمام دستمان رنگی شده است. مامان: «قرار بود اتاقت رو رنگ کنی نه خودت رو. قرار بود کلی کیف کنم.» نیکا: «قرار بود من بعضی چیزها رو بفهمم. حالا این رنگ ها پاک میشن؟» ساعت های طبیعی، اولین ساعت هایی هستند که بشر از آنها استفاده کرده است. در زمان های دور، انسان نیاز به دانستن جزئیات وقت و زمان نداشت. بنابراین حرکت طلوع و غروب خورشید، حرکت ماه در آسمان و تغییرات فصل، اولین ساعت های طبیعی بود که انسان از آن استفاده می کرد.