مجله کودک 164 صفحه 17

حرف: «خ» لغت نامۀ قرآنی «خَیر» کلمه «خَیر» از آن دسته کلماتی است که در قرآن مجید بسیار زیاد به کار رفته است. در بسیاری از سوره های قرآن، دست کم یک بار این کلمه را می توان دید. معنای «خَیر»: خوب، خوبی، نیکی، زیبای و مبارکی است. امّا اگر بخواهیم آن را دقیق تر معنا کنیم؛ «بهتر» و «بهترین» است. قرآن، در بیشتر جاها، وقتی از «خَیر» صحبت می کند، مقصودش: بهترین و عالی ترین است. از آن خوبی صحبت می کند که بهتر از آن دیگر وجود ندارد، یعنی:همۀ خوبی؛ آخر خوبی؛ خوبتر از هر خوبِ دیگر. به همین جهت در بیشتر جاها، کلمۀ «خَیر» در تعریف و توصیفِ جهانِ آخرت و آن چیزهایی که آخرتِ انسان را آباد می سازد، آمده است: «باقیات- الصّالحات» : یعنی کارها و اعمالی که نتیجۀ خوب و درخشان آنها برای آخرتِ آدمی باقی می ماند و آدم را به بهشت و رضوان خدا وارد می کند. در مقابل «خَیر» ، «شَرّ» قرار دارد که به معنای بَدی، زشتی، زیان و هلاکت است. شیطان، همیشه انسان را به سمت «شَرّ» دعوت می کند و از خیر و نیکی باز می دارد. خَیر، سعادت و خوشبختی است و شَرّ، تیره روزی و بدبختی. مردم نقاط مختلف، نظرات مختلفی درباره شروع روز دارند. مصریان باستان عقیده داشتند هنگامی که خورشید طلوع کرده، در پائین ترین سطح خود است، روز شروع شده است. بابلیان (قومی قدیمی در عراق)، یهودی ها و مسلمانان، سایه روشن صبح را آغاز روز می دانند و رومی های باستان، آغاز روز را، ابتدای سحر (قبل از سپیده) قرار می دادند.