مجله کودک 171 صفحه 18

قصه­های قهرمانی «گرشاسب نامه» تِرور قسمت چهارم محمدعلی دهقانی چون فرستادۀ بِهو برگشت، گرشاسب به دیدار مِهراج رفت و همۀ آنچه را که اتفاق افتاده بود، برای اوتعریف کرد. ازآن طرف، وقتی فرستادۀ بهو، فرماندۀ خود را ازپاسخ سخت وتند گرشاسب آگاه کرد، بِهو سخت نگران وغمگین شد و در هراس افتاد. فوراً سرداران و بزرگان سپاه خود را جمع کرد و به آنها گفت:«با اینکه من طلا و نقرۀ فراوان، ثروت بی­شمار و سپاهیان بسیار دارم، اما این جوان زابلی باعث نگرانی و وحشت من شده و فکرم را به خودش مشغول کرده است. مال و ثروت، ریاست و همسریِ دخترم را به او وعده دادم، اما قبول نکرد و سرِ آشتی فرود نیاورد. حالا به شما می­گویم: هریک ازشما که بتواند براین پهلوان زابلی چیره شود و ما را ازشرّ او آسوده کند، سپهسالار و داماد من خواهد شد» دربین حاضران، پهلوانی بود بسیار زورمند و ترسناک، که او را «بتر بد نژاد» می­نامیدند. بتَر، بعد ازشنیدن سخن گرشاسب، از جا بلند شد و تعظیمی کرد و گفت: «سرورم؛ شکست دادن یک نفر نیازی به این همه بحث و گفتگو ندارد. فردا خودم به نبرد او می­روم وسرش را برسرنیزه می­زنم و پیش شما می­آورم!» صبح روز بعد، بتَر، زرۀ سنگینی پوشید و سلاح جنگ برداشت و با عدّه­ای از مردان دلیر سپاه به جنگ گرشاسب رفت. در حملۀ اول، یاران بتَر، ضرب شکست سختی چشیدند و شکست تلخی را تجربه کردند. در این حمله، پسر بتَر و دوازده نفر از پهلوانان دیگر به دست افراد گرشاسب کشته شدند. این بار بتَر خود قدم به میدان گذاشت و مثل شیر زخمی و عصبانی به سمت گرشاسب هجوم برد. گرشاسب ، حملۀ بتَر را با زرنگی وزیرکی دفع کرد و با یک ضربۀ محکم وکاریِ شمشیر، بدنش را از وسط به دونیم کرد. با کشته شدن بتَر، تنور جنگ داغ شد و افراد بهو دسته جمعی به میدان ریختند و هیاهوکنان به سپاه گرشاسب تاختند. سپاهیان گرشاسب هم با هوشیاری وشجاعت درمقابل آنها ایستادگی کردند و شمار زیادی ازآنها را کُشتند. افراد سپاه بِهو، مثل برگ­های زرد پاییزی روی زمین می­ریختند و جان می­دادند. دراین وقت، یکی از نیروهای مخصوص بِهو، که مردی غول­پیکر و تنومند بود و سیاه­زنگی نام داشت، پیش سیستم ترمز هیدرولیک که حساسیت و گیرایی آن بیشتر شده بود در این خودرو به خدمت گرفته شده بود.