و اعتقاد داشتند که پیروز شده اند . آن کسی که برای انجام تکلیف کار نمی کند . پیروزیش به این نیست که به مقصود خود دست پیدا کند؛ بلکه زمانی احساس پیروزی می کند که موفق شود به تکلیفش عمل کند . در حادثه ی مدرسه ی فیضیه و سپس در قضیه ی پانزده خرداد سال 1342 ، که به شهادت و زخمی شدن جمع زیادی از طلاب علوم دینی انجامید ، عده ای می گفتند : « فایده ای ندارد ، بیخود معطلید . آنان چند برابر شمایند ! » بعد هم که در سال 43 امام را تبعید کردند ، باز این طرز فکر در بعضی از این افراد راسخ و محکم شد و گفتند : « امام بی جهت زحمت می کشند و تلاش می کنند . ایشان به جایی نمی رسند !ـ در حقیقت اگر کسی بخواهد با عقل و منطق معمولی حساب کند ، همین نتیجه را می گیرد؛ ولی آن چیزی که امام را وادار می کرد که برخلاف همه ی این حرفها ، امیدش را از دست ندهد و به حرکت خود ادامه دهد ، انجام تکلیف الهی بود . ایشان معتقد بودند که این انقلاب را یک دست غیبی هدیات و پشتیبانی می کند و ما نباید به دلیل نتیجه ی کار خود باشیم .
او می گوید که شاید در حال دیدن یک خواب است و پس از بیدار شدن می فهمد که دیگر اثری از سگ در خانه نیست .
مجلات دوست کودکانمجله کودک 265صفحه 5