مجله کودک 274 صفحه 4

یک خاطره ، هزار پند یکی از روحانیون که از شاگردان حضرت امام (س) بود، در خاطرات خود نقل می­کند؛ سال 1340 یا 1341 بود. حضرت امام به علت گرمای تابستان قم،قصد حرکت به سمت امامزاده قاسم تهران را داشتند. من نیز قرار بود به مناسبت ایام محرم در تهران، منبر بروم. حضرت امام فرمودند که با هم تهران برویم. به همین مناسبت ایشان اتومبیلی را کرایه کرده بودند. پس از آنکه سوار ماشین شدیم و سفر آغاز شد،حضرت امام با ابهتی که داشتند،به من فرمودند: صحبتی کنید، راه تمام شود. من حیران مانده بودم که چه بگویم وچه بکنم. زیرا در برابر امام و جلال و شکوه شخصیت آن بزرگوار،صحبت کردن و اظهار نظر کردن از هر کسی ساخته نیست. حضرت امام دوباره فرمودند: چیزی بگویید! عرض کردم: «آقا چه عرض کنم؟» ناگهان به یاد صحبت­هایی افتادم که آن روزها بین طلاب در جریان بود. در آن ایام دولت شاه به کسی گذرنامه نمی­داد تا به عراق برود زیرا بین ایران و عراق اختلاف پیش آمده بود. طلاب از این موضوع خوشحال بودند و عقیده داشتند که با نرفتن طلبه­ها به عراق،حوزه­ی علمیه­ی قم همچنان برقرار می­ماند. این صحبت­ها که یادم آمد گفتم: «آقا! الحمدا... به طلاب قم گذرنامه داده نمی­شود که به نجف بروند؛ در نتیجه،حوزه­ی علمیه­ی قم نیز از هم پاشیده نمی­شود.» حضرت امام همین یک جمله را موضوع صحبت نام توپ: واسیلیک اتوماتیک کشور سازنده: روسیه وزن: 632 کیلو گرم سرعت حرکت گلوله: 270 متر بر ثانیه حداکثر برد: 4720 متر