لابه لای آن همه سطر و ورق و صفحه ی کتاب ها گیج و ویج بودم . باید نمره ی بیست را یک جوری پیدا می کردم . آهو شده بود و به صحرا رفته بود . دنبالش می دویدم . صحرا که زیاد دور نبود ، ولی گرم و آتشی بود و اگر همه ی سطر های کتاب را دنبال هم ردیف می کردی و با یک خط کش مهندسی آن ها را مرتب می کردی و تا ته صحرای گرم و داغ کش می دادی باز هم به آهو نمی رسیدی :
- آی بچه بدو !
این صدای دهمین یا صدمین بار آقا معلم بود و تو گوشم ویز ویز می کرد . آهوی لاکردار کجا می روی ؟ من که تیر و کمان ندارم ، اسب و کمند ندارم . اما باید تا ته صحرا می دویدم . آنجا که خورشید وایستاده بود و ته دنیا بود . اهو سرش به توپ خورشید خورد و افتاد و از هوش رفت . آن وقت آهو را به بغل گرفتم ، خوشگل و قشنگ بود . روی دستم به مدرسه بدوم و گفتم :« بفرما آقا معلم ، این هم من بدو آهو بدو ، گرفتمش نگاه کن ! »
آقا معلم خوشحال شد . لبخند زد و کارنامه ی قبولی را به دستم داد . باد می خواست کارنامه را بدزدد و بدود و ببرد . کارنامه بال بال زد . دلم برایش سوخت . آن را سفت به بغلم گرفتم . گرم بود و به طرف خانه دویدم ، آن هم چه دویدنی !
اگر همه ی بچه هایی که مردود و تجدید شدند به دنبالم می دویدند با همان نمره های کچل و شل و کر و کورشان ، اصلاً به گرد پام نمی رسیدند :
- پسر بدو ، دل مامانت آب شد .
مامانم تا نمره های کارنامه را دید از خوشحالی جیغی کشید و گفت : « حالا بابات قبول می کند که یک توپ جام جهانی برایت بخرد . . . »
بابای بیچاره برایم خرید . قولش قول بود و توپ جام جهانی را ، باد کرده ، جلو پام انداخت و گفت : « حالا تا آلمان و زمین مهدوی کیا بدو ! »
(ادامه دارد)
انواع کمیاب و استثنایی نیز از خزندگان وجود دارند . مارمولک کرمی شکل یکی از این گونه های کمیاب است که بین 8 تا 60 سانتی متر طول دارد و فاقد بینایی است . این خزنده با استفاده از حس بویایی و شنوایی قوی خود ، به شکار غذا می رود .
مجلات دوست کودکانمجله کودک 315صفحه 15