شفاعت جلوۀ رحمت حق تعالی

‏‏شفاعت جلوۀ رحمت حق تعالی‏

‏‏ ‏

‏‏رحمت واسعۀ حق‏‎ ‎‏در دنیا و آخرت‏

‏‏رحمت خداوند بر غضب او سبقت دارد؛ ‏‏یَا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبهُ‏‎[1]‎‎ ‎‏مفتاح کلام خدا با اسم «رحمان» و «رحیم» آغاز شده است، به اسم‏‎ ‎‏رحمان و رحیم، و در تکرار رحمان و رحیم، قرآن آغاز شده است.‏‎ ‎‏خداوند به همۀ بندگان خودش رحمت دارد. و همین رحمت،‏‎ ‎‏موجب ایجاد بندگان و فراهم کردن اسباب رفاه و بندگی آنها است.‏‎ ‎‏و همین رحمت، موجب فرستادن انبیای بزرگ است. رحمت خدا‏‎ ‎‏اقتضا دارد که بندگان خدا را هم در دنیا و هم در آخرت به سعادت‏‎ ‎‏برساند. تمام اسباب سعادت را ـ مادی و معنوی ـ فراهم فرموده‏‎ ‎‏است.(148)‏

‏‏8 / 6 / 58 ‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏بسط رحمت حق‏‎ ‎‏در آخرت‏

‏‏حدیث کنند که حق تعالی به طوری در قیامت بسط بساط رحمت‏‎ ‎‏کند که شیطان طمع مغفرت حق را کند.‏‎[2]‎‏ در این عالم که حضرت‏‎ ‎‏حق به حسب روایت نظر لطف به آن نفرموده از وقتی که خلقت‏‎ ‎‏فرموده آن را‏‎[3]‎‏ و رحمت در آن نازل نشده مگر ذره ای نسبت به‏‎ ‎

‏
‏‎

‎

‏‏عوالم دیگر، این همه رحمت و نعمت الهی و لطف و بخشش ذات‏‎ ‎‏مقدس سر تا پای همه را فرا گرفته، و هر چه پیدا و ناپیداست سفرۀ‏‎ ‎‏نعم و عطای حضرت باری تبارک و تعالی است که اگر جمیع عالم‏‎ ‎‏بخواهند به شمه ای از نعمت و رحمت او احاطه کنند نتوانند؛ پس‏‎ ‎‏چه خواهد بود در عالمی که عالم کرامت و مهمانخانۀ عطای‏‎ ‎‏ربوبیت و جایگاه رحمت و بسط رحیمیت و رحمانیت است؛‏‎ ‎‏شیطان حق دارد طمع به رحمت کند و امید عطای حق نماید.‏

‏‏     پس، حسن ظن خود را به حق کامل کن و اعتماد به فضل او نما،‏‎ ‎‏ان الله یغفر الذنوب جمیعاً.‏‎[4]‎‏ خدای تعالی جمیع گناهان را بیامرزد و همه‏‎ ‎‏را در بحر عطا و رحمت خود مستغرق نماید. تخلف در «وعدۀ»‏‎ ‎‏حق محال است، گرچه تخلف در «وعید» ممکن است و چه بسا‏‎ ‎‏بسیار واقع شود. پس دل خوش دار به رحمت کامل او که اگر‏‎ ‎‏رحمت حق شامل حالت نبود مخلوق نبودی. هر مخلوقی مرحوم‏‎ ‎‏است: وسعت رحمته کل شی ء.‏‎[5]‎‏(149)‏

‏‏*  *  *‏

‏‏ ‏

‏‏انسان در احاطۀ‏‎ ‎‏رحمت حق‏

‏‏رحمت خدا الان به تو احاطه کرده: رحمت صحت و سلامت و‏‎ ‎‏حیات و امنیت و هدایت و عقل و فرصت و راهنمایی اصلاح نفس.‏‎ ‎‏در هزاران رحمت گوناگون حق تعالی غوطه وری و استفاده از آنها‏‎ ‎‏نمی کنی و اطاعت شیطان می کنی. اگر از این رحمتها در این عالم‏‎ ‎‏استفاده نکنی، بدان که در آن عالم نیز بی بهره هستی از رحمتهای‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏بی تناهی حق و از شفاعت شفیعان نیز محروم مانی.(150)‏

‏‎

‎