فصل دوم
تربیت دینی
وقت نماز
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده : میریان، سید احمد

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 1390

زبان اثر : فارسی

وقت نماز

‏امام بجز در مسائل شرعی، در بقیۀ مسائل خیلی سخت گیری نمی کردند. ایشان‏‎ ‎‏همیشه مقید بودند که ما دستورات خدا را انجام دهیم تا بتوانیم از گناهان دور‏‎ ‎‏باشیم. کارهای دینی به ما دیکته نمی شد. در خانواده وقتی ما رفتار امام را‏‎ ‎‏می دیدیم، خود به خود در ما تأثیر می گذاشت و همیشه سعی می کردیم که مثل‏‎ ‎‏ایشان باشیم.‏


‏     از نظر تربیتی، خود ایشان برای ما یک الگو بودند. وقتی کاری را به ما‏‎ ‎‏می گفتند انجام ندهید و ما هم می دیدیم، ایشان در عمرشان آن کار را نمی کنند،‏‎ ‎‏قهراً ما هم انجام نمی دادیم. برای مثال به ما می گفتند: نماز بخوانید؛ خودشان‏‎ ‎‏نیز از نیم ساعت به اذان وضو می گرفتند و مشغول نماز خواندن می شدند و ما هم‏‎ ‎‏داخل حیاط مشغول بازی کردن بودیم. یک مرتبه هم نمی آمدند صدا کنند که‏‎ ‎‏بایستید برای نماز، یا بیایید پشت سر من و یا خودتان نماز بخوانید. ایشان‏‎ ‎‏همیشه، اول اذان نماز می خواندند، ولی یک بار هم به ما نگفتند که: الآن دست از‏‎ ‎‏کارتان بردارید، موقع اذان است یا دست از بازیتان بردارید و بایستید برای نماز.‏‎ ‎‏ولی می گفتند: شما باید در طول این ساعت نماز بخوانید. اگر کسی در طول این‏‎ ‎‏ساعت نمازش را نمی خواند، اینگونه با او برخورد می شد که اولاد آقا نیست. صبح‏‎ ‎‏هم کسی را از خواب بیدار نمی کردند و می گفتند: خودتان اگر بیدار شدید نماز‏‎ ‎‏بخوانید و اگر بیدار نشدید، مقید باشید که قبل از نماز ظهر و عصرتان نماز‏‎ ‎‏صبحتان را قضا بکنید.‏

‏     زمستان هم که می رفتیم سر حوض وضو بگیریم، اگر کمی آب گرم‏‎ ‎‏داشتند، می گفتند: بیایید با این آب گرم وضو بگیرید. در مورد نماز هیچ‏‎ ‎‏سخت گیری نمی کردند و از این جهت اثر مطلوبی در فرزندانشان باقی‏‎ ‎‏گذاشتند.‏‎[1]‎

‏ ‏

‎ ‎

  • )) فریده مصطفوی.