امام می پرسیدند: نماز خوانده اید؟ می گفتیم: بله، نماز ظهر را خوانده ایم، ولی نماز صبح را خواب ماندیم. می گفتند: نماز صبح را خواب می مانید، می توانید هر وقت که بیدار شدید، نماز صبح را بخوانید.
یک بار من گفتم: اگر بلند شدیم ساعت دو بود چی؟ گفتند: نماز صبح را بخوان. یعنی حتی قبل از اینکه اذان بگویند. ایشان به این طریق روحیۀ ما را تشویق می کردند، چون هنوز به ما نماز واجب نشده بود؛ و به مرور به این مسأله عادت می کردیم.