صدقات مستحبه
صدقات مستحبه از دیدگاه امام خمینی (س)
رد نکردن سائل
رد سائل هرچند به گمان این که بی نیاز هست، مکروه است، بلکه به او هرچند چیز مختصری داده می شود. (۱)
عامل دفع فقر و شر
هر که در وقت صبح صدقه بدهد خدا نحوست آن روز را از او دفع کند. و شروع شب با صدقه، نحوست شب را دفع می کند. هفتاد نوع از شر را شمردند که خدای تعالی به برکت صدقه، آنها را دفع می کند. (۲) و وارد شده است که: «شروع در روز با صدقه، نحوست روز، و شروع شب با آن، نحوست شب را دفع می کند». و «صدقه در شب غضب ربّ را خاموش می کند و گناه بزرگ را نابود می نماید و حساب را آسان می کند. و صدقه در روز، مال و عمر را زیاد می کند». (۳)
واسطه در تصدق
امام خمینی (س) در خصوص واسطه شدن در صدقه می فرماید:
مساعدت و واسطه شدن در رساندن صدقه، مستحب است؛ پس از پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در خطبه ای از ایشان است: «کسی که صدقه مردی را به مسکین بدهد مانند او اجر دارد و اگر صدقه در دست چهل هزار انسان بچرخد و دست به دست شود سپس به مسکین برسد برای همه آن ها اجر کامل است و آنچه نزد خدا است بهتر و باقی تر است برای کسانی که تقوا داشته باشند و احسان کنند اگر بدانید». (۴)
افضل صدقات
مستحب است که انسان چیزی را که دوست می دارد و موردعلاقه اش هست صدقه دهد، چنانچه در کتاب کریم الهی می فرماید: «لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّی تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ ». (۵)
صدقه پنهانی افضل است و تحقیقاً در روایت وارد شده است: «صدقه پنهانی، غضب پروردگار را خاموش می کند؛ و همان طور که آب آتش را خاموش می کند، صدقه گناه را خاموش می کند و هفتاد باب بلا را دفع می کند». ولی اگر انسان متّهم به ترک مواسات شود و بخواهد تهمت را از خودش دفع نماید یا هدفش اقتدا نمودن دیگری باشد، آشکارا دادن صدقه مانعی ندارد و مخفی نمودن آن تأکید نشده است. این در صدقه مستحب است و اما در صدقه واجب، افضل آن است که مطلقاً، آشکارا بپردازد.(۶)
(۱) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۹۸، القول فی الصدقة، مسألة ۹
(۲) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۹۸، القول فی الصدقة،
(۳) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۹۸، القول فی الصدقة،
(۴) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۹۸، القول فی الصدقة، مسألة ۷
(۵) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۴۸ ؛ آداب الصلوة (آداب نماز) ص۵۱
(۶) موسوعة الإمام الخمینی، ج ۲۳، تحریرالوسیلة، ج ۲، ص: ۹۸، القول فی الصدقة، مسألة ۶
.
انتهای پیام /*